Met een vertraging van drie maanden is het komende zondag zover: de 104e editie van de Indianapolis 500! Op de Indianapolis Motor Speedway strijden dan 33 van de beste coureurs om een plaatsje op de Borg-Warner Trophy en in de geschiedenisboeken. Hoe ziet het tijdschema er uit, wie zijn de favorieten voor de overwinning, wat gaat het weer doen en hoe ziet de startgrid er uit? Lees er alles over in de ultieme preview op de 104e Indianapolis 500

Tijdschema voor de Indianapolis 500 raceweek

Vrijdag 21 augustus – Miller Lite Carb Day
17:00 – 19:30 uur: Warm-up

Zondag 23 augustus – Race Day
20:23 uur: 'Drivers, start your engines’
20:30 uur: Groene vlag voor de 104e Indianapolis 500 (over 200 ronden)

De historie van de Indy 500

Dit jaar staat de 104e editie van de Indianapolis 500 gepland. De Indianapolis Motor Speedway (IMS) werd in 1909 binnen vijf maanden gebouwd als 2,5 mijl lange oval met een onverhard wegdek. In de eerste races die op de baan werden verreden bleek dit wegdek door problemen met de stabiliteit zeer gevaarlijk. Toen er in het tweede raceweekend op de baan maar liefst vijf dodelijke slachtoffers te betreuren vielen stapte eigenaar Carl G. Fisher naar voren en leidde en financierde een project om de baan te verharden met 3,2 miljoen bakstenen, waar ook de bijnaam van de IMS vandaan komt: 'Brickyard’. Tegenwoordig ligt er nog altijd een strip van 90 cm met de originele bakstenen op de baan bij start/finish.

Een jaar later opende de vernieuwde Indianapolis Motor Speedway (IMS) opnieuw zijn deuren voor een aantal kleine evenementen, maar de eigenaren wilden meer. Zo werd het idee voor de eerste 500-mijlsrace op de baan geboren, die in 1911 al door 80.000 betalende bezoekers werd bezocht. De race werd gewonnen door Ray Harroun, die na meer dan 6,5 uur met een gemiddelde snelheid van 120.060 km/h werd afgevlagd.

De race groeide al snel uit tot een wereldwijd evenement, dat naast Amerikaanse autofabrikanten ook de interesse van Europese merken als Fiat, Mercedes en Peugeot en coureurs uit Europa trok.

Ondanks de grote depressie kwamen de gemiddelde snelheden in de jaren ’30 steeds hoger te liggen op de gladde bakstenen, waardoor de eigenaren van het circuit gedwongen werden om de 2,5 mijl lange oval te asfalteren. Ondanks de verbeteringen van de jaren ’30, volgde er in de jaren ’40 een donkere periode voor de IMS. Dit begon al in 1941 met een grote brand die 'Gasoline Alley’ voor de helft in de as legde. Hierdoor werd de 1942 editie van de Indianapolis 500 geannuleerd. Doordat er vanwege de Tweede Wereldoorlog een verbod op autosport volgde werd de race voor vier jaar niet meer verreden en raakte de baan in verval.

Aan het eind van de oorlog werd de IMS in 1944 te koop gezet. Om te voorkomen dat het circuit op zou worden gekocht voor woningbouw ging drievoudig Indy 500 winnaar Wilbur Shaw op zoek naar een koper die de baan in zijn oude glorie zou kunnen herstellen. Dit persoon werd in Tony Hulman gevonden, die de baan voor $750.000 overnam. De baan werd intensief gerestaureerd, waarna in 1946 de Indianapolis 500 opnieuw kon worden verreden.

Al snel groeide de race tot grotere hoogten dan voor de oorlog en was van 1950 tot 1960 naast het IndyCar kampioenschap (tot 1955 onder AAA, vanaf 1956 onder USAC) ook onderdeel van het Formule 1 kampioenschap.

Na de dood van Tony Hulman, die in 1955 USAC als overkoepelend orgaan had opgericht, ontstonden eind jaren ’70 wrijvingen tussen USAC en de teameigenaren over macht en geld, waarna een aantal teambazen aan het eind van 1978 CART oprichtten als afsplitsing van de oude USAC geleidde kampioenschap. Deze raceklasse gaf direct in het jaar van zijn oprichting de genadeklap aan de oude USAC klasse, waarna enkele onrustige jaren voor de Indianapolis 500 volgden.

De IMS bleef de 25 jaar eerder zelf opgerichte USAC trouw, waardoor de 1981 en 1982 edities van de Indy 500 niet meetelden voor CART’s IndyCar World Series. In 1983 werd als oplossing gevonden dat de Indy 500 USAC als overkoepelend orgaan bleef houden, maar wel mee zou tellen voor het CART kampioenschap. Echter bleef er wrijving tussen beide partijen bestaan.

Deze wrijving werd nog groter toen Tony George, kleinzoon van Tony Hulman, directeur van de IMS werd. George had nooit zijn onvrede met CART –vooral over de koers om veel ovals te vervangen door permanente- en stratencircuits en de grotere internationale invloeden- onder stoelen of banken gestoken. Toen George ook nog uit de raad van bestuur van CART werd gezet was de maat voor hem vol en maakte hij in 1994 bekend de Indy Racing League op te richten. Doordat George in de reglementen van de nieuwe raceklasse liet vastleggen dat 25 van de 33 posities door Indy Racing League coureurs ingenomen moesten worden kon de race niet meer meetellen voor het CART kampioenschap, waardoor de Indianapolis 500 veel grote namen en faam verloor.

Na enkele moeilijke jaren keerden in 2000 voor het eerst grote namen uit CART terug naar de Indianapolis 500. De kracht van de Indianapolis 500 bleek ondanks de terugval van het evenement ongekend groot, wat resulteerde dat tussen 2002 en 2004 Honda, Toyota en de meeste van CART’s topteams (Team Penske, Chip Ganassi, Team Green en Team Rahal) de overstap naar de Indy Racing League maakten.

In 2008 volgde de definitieve 'hereniging’ van Champ Car en de Indy Racing League. Bij de 100e editie in 2016 lukte het eindelijk weer om de gigantische tribunes uit te verkopen, waarna in 2017 de deelname van Fernando Alonso met McLaren de interesse weer wereldwijd deed groeien. Afgelopen winter volgde een nieuw hoofdstuk voor het circuit: net zoals de IndyCar Series werd ook de Indianapolis Motor Speedway verkocht aan Roger Penske, welke direct het circuit op een groot aantal vlakken moderniseerde.

Historische statistieken

Eerste IndyCar race: 1911
Aantal verreden races: 103
Aantal verschillende winnaars: 73
Winnaar van vorig jaar: Simon Pagenaud
Ronderecord: Arie Luyendyk in 1996, 37.6160
Meest succesvolle coureurs: A.J. Foyt (1961, 1964, 1967 en 1977), Al Unser Sr. (1970, 1971, 1978 en 1987) en Rick Mears (1979, 1984, 1988 en 1991) hebben allen viermaal de Indianapolis 500 gewonnen

De race van 2020

Racelengte: 200 ronden / 804,6 km.
Banden: 30 sets standaard Firestone banden
Groene vlag: zondag 23 augustus, 20:30 uur (Europese tijd)
Verwachte racetijd: +/- 3 uur
Aantal deelnemers: 33
Hashtag: #Indy500

De favorieten voor de overwinning

Andretti Autosport (Honda)
Als team dat de meeste vrije trainingen voor de 104e Indianapolis 500 als snelste afsloot, mag Andretti Autosport natuurlijk niet over het hoofd worden gezien. Vooral Marco Andretti lijkt bijzonder goed in zijn vel te zitten met snelste tijden in zowel Fast Friday, beide kwalificaties en de zesde vrije training. Vooral dat laatste is belangrijk, aangezien bij die training de focus volledig op de race lag.

Naast Andretti beschikt Andretti Autosport ook over meer ervaren krachten zoals Alexander Rossi, Ryan Hunter-Reay en James Hinchcliffe. Ervaring speelt een belangrijke rol tijdens de eindfase van races zoals de Indy 500. Waar de Honda-motoren voor de kwalificatie superieur waren, lijkt het voor de race echter veel dichter bij elkaar te zitten. Eigenlijk lijken de Chevrolet-motoren daar zelfs een klein voordeel te hebben, wat een nadeeltje kan zijn voor de Honda-mannen van Andretti Autosport.

Scott Dixon (Honda)
Samen met Chip Ganassi Racing is Scott Dixon al negentien jaar een serieuze kanshebber voor elke overwinning. De inmiddels 40-jarige coureur is met vijf IndyCar kampioenschappen één van de meest succesvolle coureurs in de IndyCar historie, maar de Indy 500 won hij slechts één maal. Dit is zeker niet door een gebrek aan snelheid in de race, maar vooral door een gebrek aan geluk. Ook dit jaar zat Dixon er steeds goed bij, waarbij hij met onnodige extra kwalificatiepogingen maximaal probeert te leren. Zijn Zweedse teamgenoten Felix Rosenqvist en Marcus Ericsson maken tot op heden minder indruk en lijken minder kans te maken op de zege, maar uiteindelijk is alles mogelijk in de Indy 500!

Team Penske (Chevrolet)
Een Fast Nine shootout zonder Team Penske, hoe is dit mogelijk? Ook dit was voor het Penske rijderskwartet een verrassing, maar het is zeker te verklaren: de focus ligt bij dit team puur op de race, terwijl het kwalificatienadeel van Chevroletmotoren het team ook niet hielp. Normaal gesproken zou het team hier nog mee wegkomen, maar het niveau van het startveld ligt dit jaar erg hoog!

Voor de race zien de wagens van Penske er echter bijzonder goed uit – vooral in verkeer lijken de wagens van dit team bijzonder sterk, misschien wel het sterkst van het volledige veld. Penske beschikt bovendien met Will Power, Josef Newgarden, Simon Pagenaud en Helio Castroneves over een zeer ervaren kwartet. Dit alles is ook maar goed ook, want ze moeten van plaats 13 (Newgarden), 22 (Power), 25 (Pagenaud) en 28 (Castroneves) komen!

Ed Carpenter Racing (Chevrolet)
Als stiefzoon van de voormalig eigenaar van de Indianapolis Motor Speedway is de Indianapolis 500 extra belangrijk voor Ed Carpenter, teambaas en coureur van Ed Carpenter Racing (ECR). Dit uitte zich de afgelopen jaren altijd in supersnelle wagens in de kwalificatie – waar het team drie maal de pole pakte. Dit jaar heeft het team de focus echter verlegt naar de race. Hierdoor zullen Carpenter, Conor Daly en Rinus Veekay betere wagens in de race hebben dan de afgelopen jaren het geval was bij het team, maar dit ging wel ten koste van de kwalificatie.

Tot verrassing van het team zelf kwalificeerde Veekay zich als vierde, maar Carpenter en Daly kwamen niet verder dan een zestiende en achttiende startplaats. Voor de race mag van de laatste twee coureurs het meest worden verwacht, omdat ervaring in de Indy 500 telt. Mocht Veekay schitteren, zou dit een grote verrassing zijn. Daar zorgde hij al in de kwalificatie voor, maar of hij dit in de race kan herhalen zal moeten blijken. ECR is samen met Rahal Letterman Lanigan Racing de voornaamste 'underdog’ in het veld, tegenover de machtige teams van Andretti, Ganassi en Penske.

Rahal Letterman Lanigan Racing (Honda)
Net als ECR is ook Rahal Letterman Lanigan Racing (RLL) de belangrijkste 'underdog’ in het veld. Tot verrassing van velend bereikten Graham Rahal en Takuma Sato de Fast Nine sessie, waarin Sato zelfs de eerste startrij pakte. Ook de derde wagen van het team, de samen met Citrone/Buhl ingezette wagen van Spencer Pigot, zat er met een twaalfde startplaats goed bij.

Er zijn nog wat vraagtekens over de racesnelheid van het team, maar puur op rijstijl en ervaring is met name Sato iemand om in de gaten te houden. De Japanner zit er altijd goed bij op de Indianapolis Motor Speedway, zo crashte hij in 2012 in de allerlaatste ronde terwijl hij een kamikaze-inhaalactie inzette op de leidende Dario Franchitti, won hij de race in 2017 en eindigde hij vorig jaar als derde. De 'crash of win’-instelling van Sato kan echter ook totaal anders uitpakken.

De Indy 500 op TV

Doordat de Indy 500 samenvalt met de UEFA Champions League finale, zal deze dit jaar grotendeels niet op het open kanaal van Ziggo Sport uit worden gezonden. In plaats daarvan zal deze vanaf 19:00 uur uit worden gezonden op Ziggo Sport Racing.

Mocht je geen uitgebreid Ziggo Sport abonnement hebben, kun je tegen betaling van € 3,99 de uitzending van de Indy 500 kopen via Ziggo Sport. Hierdoor kun je de race via de website van de zender kijken of via de Ziggo Sport Totaal Go app kijken. Om de uitzending te kopen, ga je naar de Ziggo Sport Pay-per-View pagina.

Live-timing en radio tijdens alle trainingen

Je kunt de Carb Day-training en de Indy 500 wel volgen via live-timing en radio, via racecontrol.indycar.com.

Weersverwachting

Zondag 23 augustus: 30C graden, halfbewolkt, 25% kans op regen
Bron: AccuWeather
Laatste update: zondag 23 augustus, 11:32 uur

Startvolgorde:

  Nog géén reacties