Conor Daly

Conor Daly's weg naar IndyCar

Conor Daly heeft zowel in Europa als de Verenigde Staten wedstrijden gewonnen en veroverde in 2010 de Star Mazda-titel, het kampioenschap dat nu bekendstaat als het Pro Mazda Championship. Na meerdere uitstapjes naar Europa, waar hij in zowel de GP3 als de GP2 Series racete, keerde Daly eind 2014 definitief terug naar de Verenigde Staten om te racen in het TUDOR United SportsCar Championship, nu het IMSA WeatherTech SportsCar Championship.

IndyCar-debuut en opkomst

Tijdens de Indianapolis 500 van 2013 maakte Conor Daly zijn debuut in de IndyCar bij het team van A.J. Foyt Enterprises. Hij toonde potentie voor een fulltime toekomst in IndyCar door de race zonder al te veel problemen uit te rijden. Na een tegenvallend seizoen in 2014 in de GP2 Series, stapte hij over naar het United SportsCar Championship, waar hij in het eindklassement als achtste eindigde.

De eerste IndyCar-wedstrijden in 2015

In 2015 reed Daly vijf IndyCar-races, waarvan vier als invaller. In Long Beach verving hij de geblesseerde Rocky Moran Jr. bij Dale Coyne Racing, en in Detroit en Toronto nam hij het stuur over van James Hinchcliffe, die dat jaar tijdens de Indianapolis zwaar gewond raakte. Daly behaalde zijn beste resultaat dat jaar met een zesde plaats op de straten van Belle Isle in Detroit.

Volledig seizoen bij Dale Coyne Racing

Na zijn sterke invallersoptredens in 2015 kreeg Daly in 2016 een fulltime plek bij Dale Coyne Racing. Hij eindigde vijf keer in de top tien, met als hoogtepunt zijn eerste podiumplaats: een tweede plek op Belle Isle, Detroit.

Overstap naar A.J. Foyt Enterprises

Ondanks een goed seizoen bij Dale Coyne moest Daly na één seizoen vertrekken. Hij vond snel onderdak bij A.J. Foyt Enterprises, waar hij een uitdagend seizoen kende met weinig competitieve resultaten. Aan het eind van het jaar liet hij echter zien dat hij stappen had gemaakt met het team door onder andere vijfde te worden op Gateway Motorsports Park, zijn beste resultaat op een oval tot dan toe.

Vaste invaller bij een groot aantal teams

Ondanks zijn sterke eindspurt in 2017 verloor Daly zijn plek bij het team van de legendarische A.J. Foyt. Het werd al snel duidelijk dat Daly in het IndyCar-seizoen van 2018 geen fulltime plaats zou hebben. Hij bemachtigde echter wel een zitje bij Dale Coyne with Thom Burns Racing voor zijn vijfde deelname aan de Indianapolis 500. Later dat seizoen reed hij nog drie races voor Harding Racing.

In 2019 nam Daly deel aan zeven IndyCar-races, waaronder de Indianapolis 500 en de seizoensfinale op Laguna Seca voor Andretti Autosport. Hij reed de andere ovalraces, naast de beroemde 500-mijlsrace, voor Carlin als vervanger van Max Chilton. In Portland verving Daly Marcus Ericsson bij Arrow Schmidt Peterson Motorsports, omdat Ericsson verplichtingen had als test- en reserverijder bij het Formule 1-team van Alfa Romeo.

Fulltime, maar wel rijdend voor twee teams

In 2020 en 2021 reed Daly fulltime in de NTT IndyCar Series. Hij kwam op alle permanente en stratencircuits én in beide Indianapolis 500’s uit voor Ed Carpenter Racing. De overige ovalraces reed hij die jaren voor Carlin.

Teleurstellingen in 2022 en 2023

In 2022 reed Conor Daly voor het eerst een volledig seizoen bij Ed Carpenter Racing. Ondanks een vijfde plaats in de Grand Prix of Indianapolis en een zesde plaats in de Indy 500, werd het seizoen een teleurstelling. In 2023 ging het niet veel beter, en na zeven races werd hij vervangen door Ryan Hunter-Reay. Hij reed dat jaar nog wel als invaller drie races voor Meyer Shank Racing en één race voor Rahal Letterman Lanigan Racing.

Nieuwe kansen en resultaten in 2024

Voor 2024 kon Daly geen fulltime stoeltje bemachtigen, maar hij kreeg bij Dreyer & Reinbold Racing wel een zitje voor de Indy 500. Opmerkelijk genoeg stuurde hij het "one-off"-team naar een tiende plaats. Later dat seizoen viel hij nog één keer in bij Dale Coyne Racing, voordat hij de laatste vijf races voor Juncos Hollinger Racing reed. Hier bracht hij het team in extase door niet alleen de #78-wagen in de ‘Leader Circle’ te houden, maar ook door op de Milwaukee Mile het eerste podium voor het team te behalen.