Tony George – Held of de man die Indy Car racing kapot maakte? - Deel 1

Vorige week werd bekend dat Tony George zich terugtrekt uit de raad van bestuur van de Indianapolis Motor Speedway en tevens noodgedwongen de deuren van zijn raceteam – Vision Racing – moet sluiten. Het lijkt het einde te zijn van een era waarin George één van de machtigste mannen uit de Amerikaanse openwheel racerij was, maar de meningen zijn zeer verdeeld of hij deze macht juist heeft gebruikt.

Als kleinzoon van de Tony Hulman kwam George in 1989 al op 30-jarige leeftijd aan de macht van de Indianapolis Motor Speedway (IMS). De legendarische oval was al sinds Tony Hulman de baan in 1945 van een wisse dood redde en vervolgens de baan restaureerde en de Indianapolis 500 deed uitgroeien tot één van de grootste autosportevenementen ter wereld.

De aanstelling van George als CEO van de zorgde voor een frisse wind op de IMS. Als zakenman beëindigde hij de traditie dat de Indy 500 de enige race op de IMS was en opende de deuren voor NASCAR en legde later zelfs een 4,2 km lang circuit aan voor de Formule 1 en de MotoGP. Bovendien speelde George een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de SAFER wall, een constructie voor de muur die nu op vrijwel alle ovals wordt toegepast.

Ondanks de grote veranderingen op de IMS, is George vooral om een andere reden bekend geworden. Ondanks dat de relatie tussen de IMS en Indy Car World Series organisatie CART sinds de oprichting van CART, waarmee CART een einde maakte aan de macht van de door Tony Hulman opgerichte USAC organisatie, niet best was, verslechterde deze relatie na de aanstelling van George snel.

George maakte al snel duidelijk dat hij het niet eens was de koers van de Indy Car World Series. De Amerikaan maakte zich vooral zorgen over het feit dat steeds meer Amerikaanse coureurs en fabrikanten overtroefd werden door buitenlanders, de stijgende kosten binnen de raceklasse en de verhouding tussen het aantal ovals en permanente/stratencircuits en eiste dat de IMS meer macht binnen de serie zou krijgen.

CART was het echter oneens met deze aantijgingen en gaf geen gehoor op de eis van George voor meer macht. De boze George pikte dit niet en nam het heft in eigen hand door in 1994 zijn eigen raceklasse te beginnen, de Indy Racing League (IRL), en splitste zich na het 1995 seizoen met de Indy 500 af van de succesvolle Indy Car World Series van CART. De IRL begon met oud CART materiaal als volledig Amerikaanse raceklasse, rijdend volledig op ovals en telde tijdens zijn eerste seizoen slechts drie races, met de Indy 500 als belangrijkste evenement.

Er volgde vervolgens een schaakspel tussen beide partijen, waarbij beide partijen elkaar op elke manier mogelijk probeerde te blokkeren. Slechts enkele grote namen uit CART volgde George naar de IRL, met Arie Luyendyk, Eddie Cheever en AJ Foyt (als teambaas) als grootste namen, waardoor er in 1996 een veld aan de start van de Indy 500 verscheen vol onbekende namen en de race veel van zijn glorie in moest leveren.

Na rechtszaken van beide kanten verklaarde de rechter dat de Indy Car naam niet meer gebruikt mocht worden, waarna CART de ‘Indy Car World Series’ naam in moest namen voor de ‘CART World Series’.

Ondanks het ontbreken van de Indianapolis 500 als paradepaardje, bleef de CART Series succesvol en zeer populair onder het publiek, terwijl de IRL alleen met de Indy 500 publiek wist te boeien. In 2001 maakte George optimaal gebruik van het mismanagement binnen de CART organisatie rondom veranderingen in het motorenreglement om Honda en Toyota aan te trekken. Beide motorleveranciers wilden al langere tijd de Indy 500 winnen en zouden na 2002 CART verlaten.

Dit zette een kettingreactie in actie. Eerst maakte Penske na 2001 de overstap naar de IRL, waarna uiteindelijk ook Team Green (Andretti-Green), Rahal-Letterman, Fernandez, Rahal, Patrick en Mo-Nunn Racing zouden volgen. Rondom de achterliggende redenen van deze teams van de overstap naar de concurrerende serie gingen destijds veel geruchten, met als sterkste gerucht dat de IRL samen met Honda en Toyota de teams grote bedragen geld boden voor een overstap. Deze geruchten zijn nooit bevestigd, maar het meest opvallende bewijs is dat Team Rahal in 2004 een volledig pakket (een volledig gefinancierde bolide met Michel Jourdain als coureur) in CART liet schieten om in de IRL te rijden.

Morgen volgt het tweede en laatste deel van 'Tony George – Held of de man verantwoordelijk voor de afbraak van Indy Car racing?'