Will Power heeft voor Team Penske een belangrijke zege behaald door de Grand Prix of Portland op zijn naam te schrijven. De 44-jarige coureur leidde de meeste ronden en passeerde, ondanks druk van Christian Lundgaard en Alex Palou, als eerste de eindstreep. Lundgaard finishte als tweede, voor Palou – die zo vroegtijdig zijn vierde IndyCar-kampioenschap veiligstelde. Rinus VeeKay eindigde de race slechts als zeventiende.

Chaos in de openingsfase van de race

Na het zwaaien van de groene vlag behield polesitter Pato O’Ward zijn leidende positie, voor Felix Rosenqvist en Will Power. Het volledige veld kwam probleemloos door de eerste ronde heen, maar aan het eind van de tweede ronde moest de gele vlag toch worden gezwaaid. Bij het uitkomen van de laatste bocht spinde Santino Ferrucci, waarna hij hard tegen de muur van de pitstraat crashte.

Bij de herstart kon de pacecar direct opnieuw in actie komen. Bij het aanremmen van Turn 2 tikte Kyffin Simpson Louis Foster achterstevoren. Hiervoor moest Nolan Siegel in de remmen gaan, waarna Rinus VeeKay achterop reed en zelf ook spinde.

De chaotische openingsfase van de race werd voortgezet met een stevige crash van Conor Daly. De Amerikaan had de ronden ervoor fel gestreden met Christian Rasmussen, waarbij de emoties hoog opliepen. Dit eindigde in de veertiende ronde in contact tussen beide wagens in Turn 10, waarna Daly hard de bandenstapels van Turn 11 in crashte.

De neutralisatie die volgde was voor het grootste deel van de top vijftien het teken om de pits in te gaan, met uitzondering van Power, Alex Palou, Scott McLaughlin en Josef Newgarden – die zo de top vier vormden.

Problemen bij O’Ward kronen Palou tot kampioen

Bij de herstart wist Power de leiding te behouden, maar wat later in de ronde na de herstart gebeurde, had grotere consequenties. Bij het uitkomen van Turn 7 viel de McLaren van O’Ward plots stil. De Mexicaan wist nog wel de pits te bereiken, waardoor er geen nieuwe neutralisatie nodig was. De gevolgen voor het kampioenschap waren echter groot: het kroonde Palou automatisch tot de nieuwe kampioen!

Vooraan wist Power na de herstart een voorsprong op te bouwen van maximaal elf seconden op Palou, die – in tegenstelling tot Power – de race op harde banden was gestart. Dankzij deze grote voorsprong viel hij na zijn eerste pitstop terug naar de achtste positie, terwijl Palou tien plaatsen dieper terugviel in het veld.

Strategieën komen samen

De strategie van Power om in het begin lang door te rijden maakte het niet mogelijk om de race via slechts twee pitstops uit te rijden. Hierdoor koos hij voor een relatief korte derde stint op de harde band, waardoor Palou de achterstand van maximaal vijftien seconden grotendeels kon dichtrijden.

De twee pitstops binnen achttien ronden van Power brachten de leider van de alternatieve strategie – de coureurs die in de zestiende ronde hun eerste pitstop hadden gemaakt – terug in beeld. Na de laatste pitstop van Power kwam hij vlak voor Christian Lundgaard terug op de baan. Op dat moment was Palou veel sneller en kwam hij vlug dichterbij, mede geholpen doordat Power en Lundgaard vastzaten achter achterblijver Marcus Ericsson.

Met veertien ronden op de klok gooide Palou zijn wagen voorbij die van Lundgaard, maar hij schoot te wijd, wat de deur voor Lundgaard openzette om de tweede positie terug te pakken. Tien ronden later eindigde een inhaalactie van Palou op Lundgaard zelfs naast de baan, waardoor hij kortstondig de aansluiting met de leiders verloor.

Het kwam niet meer tot een inhaalactie in de top drie, waardoor Power – een jaar na zijn laatste zege – opnieuw zegevierde en zo de allereerste Penske-zege van het seizoen pakte. Lundgaard finishte op 1,5 seconde achterstand op de tweede plaats, voor Palou – die met een derde plaats al vroegtijdig zijn kampioenschap veiligstelde.

Volledige uitslag van de race op Portland