Coureurs in de spotlight na de Indianapolis 500

De Indianapolis 500 is elk jaar een spektakel en zo was het ook dit jaar, inclusief de grote dosis drama. Rinus VeeKay, Alex Palou en Scott Dixon vormden in de beginfase van de race de top drie, maar liepen allen tegen problemen aan. Uiteindelijk waren het Pato O’Ward en Marcus Ericsson die om de zege streden, waarbij de laatstgenoemde aan het langste eind trok. We blikken terug op enkele interessante verhaallijnen in de race.

Komende van de vijfde startplaats, was de vierde positie steevast de plek waar Marcus Ericsson in het eerste deel van de race te vinden was. Tijdens de derde serie pitstops verloor de Zweed wat tijd en viel terug naar de zevende plaats. De sleutel voor de zege lag echter in het feit dat hij enkele ronden eerder dan de concurrentie zijn laatste pitstop maakte. Als gevolg hiervan kon hij enkele snelle ronden rijden op verser – en sneller – rubber, waarbij hij ook zijn snelste ronde van de race reed. Alleen Pato O’Ward volgde dezelfde strategie, maar in de 181e ronde wist Ericsson deze te verschalken.

Achterblijver Stefan Wilson gaf Ericsson vervolgens onbedoeld een voorsprong van drie seconden, waarmee de Ganassi Racing coureur onbezorgd op weg leek te zijn naar de finish. Dit duurde echter totdat teamgenoot Jimmie Johnson crashte en de race met twee ronden te gaan werd herstart. Zeer agressief ‘weaven’ – wat onder andere omstandigheden waarschijnlijk door de wedstrijdleiding zou worden bestraft – gaf Pato O’Ward geen kans om in te halen, waarna Ericsson als winnaar af kon worden gevlagd.

Bij Pato O’Ward kwam zijn wagen pas halverwege tot leven. Komende van de zevende startplaats, was dit ook de plek waar hij langere tijd zou rijden. Na de derde serie pitstops maakt hij vervolgens veel terrein goed en reed lange tijd op de tweede plaats, achter Scott Dixon. De snelheidsovertreding van Dixon in de pits maakte de Mexicaan vervolgens de grote favoriet voor de zege.

Na zijn laatste pitstop kwam O’Ward vlak voor Ericsson op het circuit, welke hem vervolgens inhaalde. Dit leek een spannende strijd te worden, totdat achterblijver Stefan Wilson roet in het eten gooide. Met een late rode vlag en een herstart met nog twee ronden te gaan kreeg O’Ward een tweede kans, maar Ericsson reed zo agressief dat er geen ruimte was voor een inhaalactie. Zo moest de McLaren-coureur tevreden zijn met een tweede plaats.

Tony Kanaan reed een sterke Indianapolis 500, waarin hij nooit buiten de top tien viel. Een uitstekende fase rond de laatste pitstop bracht hem van de zevende naar de derde positie, die hij bij de laatste herstart wist te verdedigen van de avances van Felix Rosenqvist. Een uitstekend resultaat voor mogelijk de laatste Indy 500 van de Braziliaan: "Het was erg emotioneel toen ik tijdens de cooldown ronde met het team praatte. Ik weet dat mijn dagen bijna geteld zijn. Ik heb een plan - waarschijnlijk wordt volgend jaar de allerlaatste als ik het kan halen. Voor nu, dit was de laatste. Ik heb deze race alles gegeven. Ik ben trots."

De Indy 500 van Juan Pablo Montoya leek veel op zijn race in de Grand Prix of Indianapolis, met uitzondering van een crash aan het eind. Vanaf de laatste startrij reed de tweevoudig Indy 500 winnaar zich langzaam door het veld naar voren, waarbij hij werd geholpen door een bliksemsnelle derde pitstop – welke hem vier plaatsen winst opleverde. Toch leek er niet meer voor hem in te zitten dan een zestiende plaats, totdat twee rijders verkeerd gokten met hun brandstofverbruik en Montoya zelf nog drie plekken goedmaakte. Zo finishte de 46-jarige coureur op een verdienstelijke elfde positie.

Scott Dixon was dit jaar een klasse apart in de Indy 500. De Ganassi Racing coureur had zich op pole gekwalificeerd, leidde tijdens de race 95 ronden en leek op koers te zijn naar zijn tweede Indy 500 overwinning. De allerlaatste pitstop gooide echter roet in het eten: Dixon ging te laat in de remmen voor de pitstraat, leek kortstondig zijn wielen te blokkeren. Om de ontstane onbalans te verhelpen gaf hij vervolgens ogenschijnlijk iets gas bij. Het gevolg: de zesvoudig reed te hard in de pits en moest vervolgens een drive-through penalty uitvoeren. Zo zat er uiteindelijk niet meer voor Dixon in dan een teleurstellende 21ste positie.

Voor Ed Carpenter is de Indy 500 elk jaar extra bijzonder als ‘lokale held’ en stiefzoon van voormalig Indianapolis Motor Speedway eigenaar Tony George. Toch werd ook 2022 weer niet zijn jaar. Aanvankelijk wist hij goed de vierde plaats te behouden, maar zakte tijdens de race door een gebrek aan snelheid net iets verder terug in het veld. Na uit de top tien te zijn gevallen, maakte de ECR-teambaas als eerste zijn laatste pitstop. Dit bracht hem uiteindelijk weer op het randje van de top tien, maar na de rode vlag liet Carpenter zijn motor afslaan en moest achteraan aansluiten. Ondanks de versleten banden, slaagde hij er nog wel in om vier concurrenten te passeren, maar een achttiende plaats was niet waar Carpenter op had gehoopt.

Zoals genoemd bracht de crash van Jimmie Johnson voor even de zege van teamgenoot Ericsson. Maar ook tot het incident was het een teleurstellende race voor de zevenvoudige NASCAR-kampioen. Onder race omstandigheden viel de Amerikaan snel terug van de twaalfde plaats en het lukte Johnson niet om zich naar voren te vechten. Naar eigen zeggen probeerde Johnson wel meerdere keren een inhaalactie, maar leidde dat juist tot positieverlies na een onbalans in de wagen. Op het moment van de crash reed Johnson dan ook op de 24e plaats.