Racelegende Sir Jack Brabham overleden

Afgelopen nacht is in zijn woonplaats drievoudig wereldkampioen Sir Jack Brabham (88) overleden. De Australiër overleed thuis in zijn huis aan de Gold Coast aan de gevolgen van een leverziekte. Zijn zoon David Brabham maakte dit vannacht bekend. Brabham had zijn grootste successen in de Formule 1. Eerst met voornamelijk de Cooper Climax types, maar later met zijn eigen gebouwde Brabham met o.a. de Repco motoren. Hij wist in zijn Formule 1-carrière het kampioenschap drie keer te winnen: in 1959, 1960 en 1966. Brabham reed ook vier keer mee in de Indianapolis 500. Hier zou hij een ware revolutie teweeg brengen.

Sir Jack Brabham begon in 1948 met racen en reed zijn eerste Formule Grand Prix in 1955 en nam in 1970 afscheid van de Formule 1 na 126 Grand Prix races, met 14 overwinningen op zak en 31 keer een podiumpositie. Hij was de enige coureur die kampioen werd met een wagen die zijn eigen naam droeg; de Brabham-Repco BT-19 van 1966. Eerder won hij de titel al in een Cooper T51(1959) en T53(1960).

Sir Jack Brabham en de Kimberly Cooper (Climax) T54.
In 1961 kwalificeerde Brabham zich op Indianapolis voor het Kimberly team in een Cooper Climax T54, een revolutionaire wagen ten tijde van de roadsters met de motor achter, in plaats van voor de coureur. De Cooper kwam op de rechte stukken 200 pk, omgerekend zo’n 10 mph, aan snelheid te kort, maar dat werd flink gecompenseerd in de vier bochten waar hij weer 8 mph sneller was.

Het plan van het team van Kimberly was om in de race een enkele pitstop te maken voor brandstof en banden en zo een gooi te doen naar de overwinning. De T54 kwalificeerde zich als dertiende met een snelheid van 145.144mph. De pole was gereden door een Dean Van Lines Watson Offy Roadster met 147.481mph. De uiteindelijke winnaar A.J. Foyt kwalificeerde zich met 145.903mph. Prominente teams dat jaar realiseerden dat wanneer de T54 100 pk meer had gehad, het een regelrechte winnaar had kunnen zijn. Die gedachte zorgde voor een regelrechte revolutie bij de doorgewinterde ontwerpers die vervolgens voor de 1962 race verschillende wagens ontwierpen met de motor achterin of soms halverwege de wagen.

Brabham behaalde uiteindelijk in de race de negende eindpositie. De ongeteste Dunlop banden sleten meer dan verwacht en Brabham moest drie keer stoppen om de banden te verversen. Daarbij kwam ook nog dat de pitstops nog eens extra langer duurden door beschadigd schroefdraad van een wielmoer. Maar ook dit was doorgedrongen bij de grote teams: had de Cooper rondgereden op Firestone banden, dan had hij misschien wel kunnen winnen.

In 1962, 1963 en 1964 reden steeds meer wagens met een ‘rear-engine’ totdat de overwinning van Jim Clark in de met een achtermotor aangedreven Lotus 38 definitief het einde betekende voor de Roadsters. Zelf reed Sir Jack Brabham vier keer mee (1961, 1964, 1969 en 1970), maar hij kon niet meer tippen aan de resultaten van zijn debuut.

Sir Jack Brabham is niet de enige van de familie die op de Indianapolis Motor Speedway heeft gereden. Zijn zoon Geoff Brabham heeft tussen 1981 en 1993 tien maal de Indy 500 gereden op de 2,5 mijl oval. Kleinzoon Matthew Brabham (Geoff) zal aanstaande vrijdag uitkomen in de Indy Lights tijdens de Firestone Freedom 100 op Carb Day, rijdend voor het team van Andretti Autosport.