Will Power

De autosportcarrière van Will Power startte in Australië indrukwekkend met successen in de Formule Ford en Formule 3 en ook de titel in de Formule Holden. Echter kon hij deze lijn in de Britse Formule 3 niet voort zetten en kende twee magere jaren. Deze jaren maakte hij in de World Series by Renault weer goed met sterke races en twee overwinningen. In Surfers Paradise mocht de jonge Australiër in 2005 zijn Champ Car debuut maken voor Team Australia/Walker Racing, waarna hij bij dit team kon blijven voor 2006 en 2007. In Mexico City 2006 pakte Power zijn eerste podiumfinish, waarna hij het 2007 seizoen begon met zijn allereerste overwinning, in de straten van Las Vegas.

Met de ‘hereniging’ van de IRL en Champ Car, maakte Power met het ‘Team Australia’ concept over van Walker naar KV Racing. Tijdens de Champ Car finale race in Long Beach pakte Power de eerste overwinning voor KV Racing, maar kon met zich met het IRL-materiaal slechts enkele malen in de kijker rijden.

2009 zou voor Power een tussenjaar worden, waarbij hij de reserverijder van Penske zou worden en Castroneves tijdens de eerste twee races zou vervangen, terwijl de Braziliaan in een rechtszaak verwikkeld was. Tijdens deze twee races liet Power een verpletterende indruk achter door zich oa in Long Beach op pole position te kwalificeren en als tweede de race af te sluiten. Penske gaf Power hierop extra races om zich te bewijzen, wat hij onder andere deed met een vijfde plaats in Indianapolis, een derde plaats in Toronto en een zege in Edmonton. In Sonoma ging het echter goed fout voor de Australiër, toen hij vol een gespinde Nelson Philippe raakte en zijn rug brak.

Vanaf 2010 was Power terug bij Team Penske, maar dan als fulltime coureur. Direct was Power een geduchte kampioenskandidaat, welke elk jaar tot de laatste race om het kampioenschap kon vechten. Ondanks dat hij in 2010 vijf, in 2011 zes en 2012 drie races won, eindigde hij echter elk jaar als tweede in het kampioenschap. Tijdens de start van het 2013 seizoen had de Australiër weinig succes, maar met drie overwinningen in de laatste 5 races wist hij toch nog vierde te worden.

In 2014 reed Will Power wederom voor Team Penske en in dit seizoen zou hij eindelijk hetgeen behalen waar hij drie seizoenen achter elkaar al steeds zo dichtbij was gekomen: Zijn eerste Verizon IndyCar Series titel in een seizoen waarin hij vrijwel elke race in de top tien eindigde en drie overwinningen scoorde.

In 2015 koos Will Power ervoor om met wagen #1 te rijden, helaas voor de Australiër kwam hij niet verder dan één overwinning op het infield van de Indianapolis Motor Speedway, wel was Power één van de zes titelkandidaten dat seizoen tijdens de finale op Sonoma Raceway, Power zou zijn seizoen als titelverdediger eindigen op de derde plaats in het eindklassement. Het seizoen 2016 begon lastig voor Power nadat de Australiër de pole position had gepakt voor de seizoensopener in St. Petersburg maar zich na de kwalificatie niet lekker voelde, Power bleek te lijden aan een hersenschudding en mocht de wedstrijd niet starten.

Ondanks het missen van de seizoensopener reed Power een ijzersterk seizoen waarin hij vier wedstrijden won en als tweede eindigde in de stand. 2017 zou voor Power vooral in het teken staan van wisselvallige resultaten, al gauw was het duidelijk dat Power niet echt een gevaar zou vormen voor de titel, de Australiër won echter wel twee van de drie wedstrijden op een super speedway, namelijk de races op Texas Motor Speedway en de 500-mijls race op Pocono Raceway.

In 2018 zou Power zijn talent op ovals wederom laten zien door voor het eerst in zijn carrière de Indianapolis 500 te winnen, in 2019 kende de Australiër een wat minder seizoen maar wist Power desondanks wel twee wedstrijden te winnen en zegevierde de Team Penske coureur op Pocono Raceway en Portland International Raceway. In 2022 rijdt Power zijn veertiende seizoen bij het grote team van Roger Penske en zal de Australiër er alles aan gelegen zijn om weer mee te kunnen doen om de titel nadat Power zich in 2019 en 2020 tevreden moest stellen met de vijfde plaats in de stand en de Australiër vorig jaar zelfs niet verder kwam dan de negende plaats in het eindklassement.