Scott McLaughlin zegeviert in spectaculaire race op het Barber Motorsports Park

Scott McLaughlin heeft de Children's of Alabama Indy Grand Prix op zijn naam geschreven, na een strategisch goede keuze. De Penske-coureur, die vanaf de pole position startte, viel halverwege de race ver terug door een niet-werkende strategie, maar kwam sterk terug dankzij een betere strategische keuze. Will Power finishte als tweede, gevolgd door een zeer verrassende Linus Lundqvist. Rinus VeeKay knokte zich terug naar de zevende plaats, maar had pech met neutralisaties en finishte uiteindelijk als zeventiende.

Bij de start wist polesitter Scott McLaughlin de leidende positie te behouden en kwam vrijwel het volledige veld goed door de eerste bocht. In het achterveld ging het echter mis door een iets te gewaagde actie van Rinus VeeKay, die Sting Ray Robb raakte, die op zijn beurt Jack Harvey raakte. De laatstgenoemde twee coureurs spinde, terwijl VeeKay een drive-through penalty kreeg voor dit incident.

Na vijf ronden moest de race voor de eerste keer geneutraliseerd worden vanwege een crash van Pietro Fittipaldi. De Braziliaan kreeg een tikje van Pato O’Ward tijdens een inhaalactie, waarbij alleen de voorvleugel van O’Ward naast de wagen van Fittipaldi zat. Fittipaldi spinde achterwaarts de bandenstapel in bij de 'Alabama Rollercoaster'. O’Ward werd bestraft met een drive-through straf voor dit incident.

De eerste helft van de race was spectaculair, met hevige strijd en zelfs incidenten waarbij coureurs zoals Scott Dixon, Will Power en Josef Newgarden van de baan schoten.

Halverwege de race moest de pacecar voor de tweede keer de baan op vanwege de gestrande wagen van Alexander Rossi. De Amerikaan had net daarvoor een pitstop gemaakt, waarbij in de tweede bocht het linker achterwiel van de wagen af liep. Tijdens deze neutralisatie maakten de leiders McLaughlin, Power en Christian Lundgaard een pitstop, terwijl de rest van de top tien doorreed.

De pitstops gaven de leiding aan Alex Palou, die op rozen reed omdat hij, net als de coureurs die een pitstop hadden gemaakt, maar één pitstop hoefde te maken. Ondertussen maakte Rinus VeeKay een sterke opmars naar de zevende plaats, met ook nog maar één pitstop te gaan.

Met nog 35 ronden te gaan werd de strijd volledig op zijn kop gezet door een crash van Robb in Turn 1. Vrijwel de hele top 10 dook de pits in, wetende dat het lastig zou worden om 30 ronden op een tank brandstof te rijden. McLaughlin en Power reden door en kwamen zo weer terug in de top tien, maar wisten dat ze nog de pits moesten bezoeken.

Nadat de baan weer vrij was gegeven, was duidelijk dat de top tien, die geen pitstop had gemaakt tijdens de neutralisatie, op volle snelheid wegreed. Coureurs buiten de top tien gingen aanzienlijk langzamer om brandstof te besparen. Scott Dixon was de eerste die zag dat deze strategie zou falen en ging de pits in, gevolgd door meerdere rijders, inclusief VeeKay. Palou bleef aan de leiding van de groep met brandstofbespaarders, maar zag zijn achterstand snel oplopen.

McLaughlin en Power maakten hun laatste pitstop met vijftien ronden te gaan, waarna ze ruimschoots voor Palou weer op de baan kwamen. Er was meer slecht nieuws voor de coureurs die brandstof bespaarden: andere coureurs waren veel sneller, waardoor bijvoorbeeld Lundqvist zelfs wist op te klimmen naar de derde positie.

Met nog vijf ronden te gaan kregen de brandstof besparende rijders toch geluk: Christian Rasmussen spinde en liet zijn motor afslaan, waardoor de race voor drie ronden werd geneutraliseerd. Dit hielp alle rijders om de finish te halen zonder een extra pitstop. Na de herstart slaagde McLaughlin erin om de leiding te behouden en werd twee ronden later als winnaar afgevlagd, voor Power en Lundqvist.

VeeKay was na de extra pitstop tot buiten de top twintig teruggevallen en vocht zich nog wel terug, maar uiteindelijk zat er niet meer in dan een teleurstellende zeventiende positie.

Volledige uitslag van de race op Barber Motorsports Park