Chip Ganassi Racing

Na in de jaren tachtig een aantal CART races te hebben gereden, wordt Chip Ganassi in 1989 mede-eigenaar van Emerson Fittipaldi’s Marlboro team. Dit team wint dat jaar met Fittipaldi de Indy 500 en het kampioenschap, waarna Fittipaldi met Marlboro naar Penske overstapt en Ganassi de overblijfselen in handen krijgt. Vanaf het eerste jaar in 1990 met Eddie Cheever in de wagen rijdt het nieuwe Chip Ganassi Racing met Target sponsoring.

In 1992 en 1993 rijdt Arie Luyendyk in dienst als vaste coureur met een pole position voor de Indy 500 en een tweede plek in de wereldberoemde race aan de finish. Na de splitsing tussen CART en IRL halverwege de jaren negentig kent het team grote successen in de eerstgenoemde klasse met Jimmy Vasser (1996) en Alex Zanardi (1997 en 1998), die samen goed zijn voor drie kampioenschappen. In 1999 heeft het team wederom een zeer sterk jaar met Juan Pablo Montoya die in zijn debuut seizoen een vierde kampioenschap op rij voor het team weet te winnen. In 2000 doet Ganassi als een van de eerste CART teams een gooi naar de Indy 500, de belangrijkste race van het rivaliserende IRL. Dit uitstapje resulteert in een megasucces als Montoya na een tweede plek in de kwalificatie, de race zelfs weet te winnen. Na ruzie te hebben gekregen met de CART organisatie stapt Ganassi in 2003 volledig over naar de Indy Racing League, waar het met Scott Dixon direct succesvol is door het kampioenschap te winnen. In de twee jaar die volgden met meerdere verschillende coureurs naast Dixon heeft het team weinig in de melk te brokkelen.

Met de nieuw aangetrokken Dan Wheldon in 2006 beschikt het team echter weer over een zeer sterke line-up. In 2007 zijn Dixon en Wheldon samen zelfs goed voor zes overwinningen en in 2008 wordt het team wederom met de Nieuw-Zeelander kampioen met zeven eerste plaatsen waaronder een Indianapolis 500 zege. Vanaf 2009 wint het team met Dario Franchitti drie IndyCar kampioenschappen op rij met wederom een overwinning in Indianapolis in 2010, dit keer met de Schot. In 2011 wist Dario Franchitti zijn laatste IndyCar titel in de wacht te slepen, in 2012 won Franchitti slechts één wedstrijd, echter was dit wel de Indianapolis 500. Scott Dixon wist in 2013 en 2015 de derde en vierde IndyCar titel uit zijn carrière naar zich toe te halen.

In 2016 maakte voormalig Formule 1-coureur Max Chilton zijn debuut bij het team van Chip Ganassi en zou in de tweede wedstrijd uit zijn carrière, tevens zijn allereerste oval race, keurig zevende worden. Vanaf 2018 zette het team van Chip Ganassi en Mike Hull nog maar twee bolides in, dit leek destijds meteen zijn vruchten af te werpen nadat Scott Dixon in datzelfde seizoen zijn vijfde IndyCar titel in de wacht wist te slepen, de Nieuw-Zeelander zou er in 2020 nog een zesde NTT IndyCar Series titel aan toevoegen.

In 2022 verscheen het uiterst succesvolle team met vier voltijd bolides op de grid, net als in 2021 zouden Marcus Ericsson, Scott Dixon en Álex Palou allen voor het hele seizoen terugkeren bij Chip Ganassi Racing in de bolides met de startnummers 8, 9 en 10 nadat Palou na het winnen van zijn eerste NTT IndyCar Series titel in 2021 voor het seizoen 2022 had besloten om 'gewoon' met het oorspronkelijke startnummer van zijn bolide te blijven rijden en niet over te stappen naar startnummer 1.

Naast de drie bovengenoemde coureurs zou ook Jimmie Johnson terugkeren bij het team van Ganassi, daar waar de zevenvoudig NASCAR Cup Series kampioen in 2021 nog enkel en alleen de wedstrijden op permanente- en stratencircuits voor zijn rekening nam, reed de Amerikaan in 2022 ook alle oval races waarmee Johnson zijn allereerste voltijd NTT IndyCar Series seizoen afwerkte in een bolide met zijn zeer vertrouwde startnummer 48.

Voor de Indianapolis 500 zette Chip Ganassi Racing ook nog een vijfde bolide in voor Tony Kanaan, de Braziliaan nam in 2021 namens het succesvolle team nog deel aan alle oval wedstrijden in de bolide die Johnson op alle permanente- en stratencircuits aan de tand voelde maar met de overstap die 'Seven time' in 2022 maakte van een deeltijd rol naar een voltijd rol binnen het grote team, moest Kanaan zich voor het seizoen 2022 tevredenstellen met enkel een zitje voor de wereldberoemde 500-mijl race.

Jimmie Johnson is in 2023 echter weer teruggekeerd naar de NASCAR Cup Series om een deeltijd seizoen af te werken voor het team van Legacy Motor Club, een team waar Johnson zelf ook deels eigenaar van is. Het stoeltje dat de Amerikaan hiermee achterlaat in IndyCar wordt dit jaar echter opgevuld door Marcus Armstrong en Takuma Sato. Armstrong zal in de bolide die sinds dit jaar is voorzien van startnummer 11 voorlopig alleen in actie komen op alle permanente- en stratencircuits, Sato is tot op heden enkel en alleen bevestigd om achter het stuur van deze bolide te kruipen voor de wedstrijd op Texas Motor Speedway en de 107e Indianapolis 500.

Met een team dat over het gehele seizoen een coureurs lineup kent die bestaat uit regerend Indianapolis 500 winnaar Marcus Ericsson, Scott Dixon, Álex Palou en de dus al eerder genoemde Marcus Armstrong en Takuma Sato, is ook in 2023 Chip Ganassi Racing wederom een team waar weer flink rekening mee gehouden dient te worden.