OWW.net 5 jaar: Terugblik op het 2008 IndyCar Series seizoen

Zondag 10 januari bestond OpenWheelWorld.net previes vijf jaar! Om dit te vieren kijkt OpenWheelWorld.net in de komende weken terug op de afgelopen vijf jaar waarvan deze site verslag heeft gedaan. Deze week wordt er teruggekeken op het jaar 2008, het jaar van de 'hereniging' van de Amerikaanse openwheel racerij, het kampioenschap van Scott Dixon en het afscheid van de Champ Car World Series.

‘One Series, All the Stars’

Het belangrijkste nieuws van 2008 speelde zich niet af op het circuit, maar er naast. En bovendien niet tijdens het seizoen, maar er voor. Nadat er in de winter verschillende gespreken tussen Champ Car en de IRL waren gevoerd om samen te gaan, leken deze gesprekken op niets uit te lopen en bereidden beide series zich voor op het nieuwe seizoen. Champ Car voerde begin februari zelfs nog een open test uit, waar veertien wagens aan deel namen.

Na deze test ontstond er een hevige stroom aan geruchten over dat er plots schot in de hereniginggesprekken zou zijn gekomen. Enkele weken vol onzekerheid voor alle betrokkenen en fans verstreken, totdat op 22 februari in een persconferentie op de Indianapolis Motor Speedway bekend werd gemaakt dat de Champ Car World Series op zou gaan in de Indy Racing League.

Door de betrokkenen werd tijdens deze persconferentie gesproken over een hereniging, maar later zou blijven dat het om niets anders dan een vijandige overname zou gaan. Deze werd mogelijk nadat Kevin Kalkhoven de handdoek in de had gegooid, dit ter grote woede van mede-Champ Car eigenaren Gerry Forsythe en Paul Gentilozzi, die als enige teams niet de overstap naar de ‘herenigde’ IndyCar Series zouden proberen te maken.

De IRL zou van Champ Car dat jaar uiteindelijk slechts drie races (Long Beach, Edmonton en Surfers Paradise) en het Champ Car Medical Center overnemen. Voor de Champ Car teams werd er een regeling opgezet om de overstap naar de ‘herenigde’ raceklasse te maken.

Rood blijft het veld aanvoeren

Net als de laatste drie Champ Car seizoenen werd de kop van het veld in 2008 opnieuw gedomineerd door rode wagens. Dit keer zou het echter niet om de rode McDonald’s kleuren van Newman/Haas/Lanigan gaan, maar om het rood van Penske en Ganassi.

Ganassi leek tijdens het eerste deel van het seizoen vrijwel op klopbaar te zijn op de 1,5 mijl lange ovals, maar gedurende het seizoen wist Penske het gat weer volledig te dichten. Gedurende de eerste helft ging de strijd tussen Scott Dixon (Ganassi) en Helio Castroneves (Penske) redelijk gelijk op en leek de strijd om het kampioenschap bijzonder spannend te worden.

Hier kwam na de race op Watkins Glen verandering in, toen Dixon van de vier volgende races er drie won en zo een gat met Castroneves wist te slaan. De Nieuw-Zeelander leek op weg te zijn naar het kampioenschap, maar moest tijdens de twee volgende races weer terrein prijs geven met slechts een twaalfde plaats op de Infineon Raceway en een vijfde positie in de straten van Detroit.

Het gat tussen Dixon en Castroneves was vlak voor de seizoensfinale op de Chicagoland Speedway dertig punten, wat betekende dat Dixon aan een top tien finish genoeg had om het kampioenschap te binnen te halen. De Ganassi Racing coureur passeerde de eindstreep uiteindelijk als tweede, achter Castroneves, en pakte zo zijn tweede titel.

‘The Last Hurray’ voor Champ Car

Tijdens de bekendmaking van de ‘hereniging’ van de IndyCar Series werd ook bekend gemaakt dat de IRL geen mogelijkheid had kunnen vinden om de race in Motegi te verplaatsen om plaats te maken voor de Grand Prix of Long Beach. Het was ook geen optie om één van deze twee evenementen te annuleren, dus werd er voor gekozen om Champ Car een afscheidsrace te laten rijden met al het Champ Car materiaal.

Voor deze race waren er twijfels of er wel een volledig veld aan de start zou kunnen verschijnen, omdat het evenement voor de teams die de overstap niet maakten weinig extra’s te bieden had. Echter zouden alle teams die in 2008 plannen hadden om Champ Car te rijden aan het unieke evenement deelnemen. Rocketsports, KV Racing en Minardi Team USA zetten zelfs een extra wagen in, wat plaats maakte voor een eenmalig rentree van Champ Car veteranen als Jimmy Vasser en Roberto Moreno.

Ondanks dat het evenement meetelde voor het 2008 IndyCar Series kampioenschap en deels georganiseerd werd door de IRL, bleek het raceweekend een echt doorsnee Champ Car weekend te zijn. Het tijdschema was precies als de vorige jaren, de wagens waren niet anders, het volledige Champ Car Safety Team was deed gewoon zijn werk, de vaste Champ Car media deden verslag en de race kende een staande start, alleen telde het veld meer wagens dan de jaren ervoor.

Zelfs de wagen die vooraan zou starten was dezelfde als een jaar eerder: de rode door McDonald’s gesponsorde Newman/Haas/Lanigan bolide, dit jaar met Justin Wilson achter het stuur. De race was, zoals gewoonlijk in Long Beach, niet één van de meest spannende races. Uiteindelijk passeerde Will Power de eindstreep als eerste, voor een indrukwekkend sterk debuterende Franck Montagny en Mario Dominguez, die tijdens de laatste Champ Car race de eerste en uiteindelijk ook laatste podiumfinish voor Pacific Coast Motorsports scoorde.

Na afloop van het raceweekend werd het Champ Car tijdperk officieel afgesloten met een after party op de Queen Mary, een tot hotel omgebouwde cruiseschip dat inmiddels niet meer weg te denken is uit de skyline van Long Beach. Na afloop van dit feest verplaatsten coureurs als Will Power, James Hinchcliffe, Alex Figge en Markus Niemela samen met oa Forsythe Pettit en het OpenWheelWorld.net team zich naar een Ierse Pub aan Pine (grenzend aan het stratencircuit) voor een after-after party, die tot in de late uurtjes duurde.

Wie won nou de seizoensfinale?

Wanneer twee wagens vrijwel tegelijk de eindstreep passeren is het geautomatiseerde Timing & Scoring systeem van de IndyCar Series van groot belang om de rechtmatige winnaar aan te wijzen. Normaal gesproken werkt dit systeem zonder problemen en daarom werd Scott Dixon na afloop van de seizoensafsluiter op de Chicagoland Speedway als winnaar gezien, met slecht een paar duizendste van een seconde voorsprong op Helio Castroneves.

In de een slow motion van de tv-beelden en de vaste camera op start/finish bleek echter dat Castroneves enkele centimeters voor Dixon reed toen beide wagens onder het zwart/wit geblokt door reden. Terwijl Dixon al zijn overwinning aan het vieren was, stelde de wedstrijdleiding vast dat niet de Ganassi Racing coureur de race had gewonnen, maar Castroneves! Het onderlinge verschil tussen beide wagens werd na bestudering van de finishbeelden vastgesteld op 0,0033 seconden.

Uit verder onderzoek na afloop van de race bleek dat er geen probleem met het Timing & Scoring van de IndyCar Series was, maar dat Ganassi de transponder op een onjuiste plek zou hebben bevestigd.