Coureurs in de spotlight na de Firestone Grand Prix of Monterey

De IndyCar seizoensfinale was één grote chaos, met een zeer groot aantal neutralisaties en een winnaar die na vijftien ronden kansloos achteraan reed. Hoe heeft Scott Dixon dan toch de race naar zich toe weten te trekken? Dit terwijl Scott McLaughlin volgens zichzelf alles raakte behalve de pacecar, maar wel als tweede finishte. We lichten de spotlight op deze en enkele andere interessante verhalen!

Geheel in de trend van de race, was de race van winnaar Scott Dixon ook zonder twijfel bizar te noemen. De Ganassi Racing coureur kwalificeerde zich als vijfde, maar kende in de warm-up problemen met zijn Honda-krachtbron, moest deze wisselen en kreeg zo zes plaatsen gridstraf. Bij de start krijgt hij veel plaatsen terug door de chaos in de eerste bocht en leek ook Colton Herta en Rinus VeeKay te passeren, maar ging iets te vroeg terug naar de racelijn, raakt Herta en spint vervolgens tegen VeeKay. Dit zou Dixon een drive-through straf opleveren.

Als gevolg van de straf reed Dixon kansloos achteraan op de 21ste positie en besloot in de zeventiende ronde om een vroege eerste pitstop te maken, waarmee hij op een alternatieve strategie kwam. Zo kon hij twee relatief korte stints van 20 en 25 ronden op de alternatieve banden rijden om in de 65ste ronde zijn laatste stop te maken.

Hiermee kwam hij als leider van deze strategie terug op de baan, waarmee hij achter coureurs kwam te zitten die nog een pitstop moesten maken, of zeer veel brandstof moesten besparen. Dit gaf Dixon de kans om zich verder naar voren te werken, tot de eerste plaats in de 76ste ronde. Vanaf dit moment zou hij de leiding niet meer uit handen geven.

Scott McLaughlin had naar eigen zeggen "alles behalve de pacecar" geraakt tijdens de race. Toch wist hij veel schade te voorkomen en op dezelfde ronde van de leider te blijven Halverwege de race was hij wel één van de laatste zonder ronde achterstand, maar in de tweede helft begon McLaughlin aan een opmars. Mede door goede herstarts in de periode van de vele neutralisaties reed de coureur van Team Penske naar de tweede plaats. Deze kon McLaughlin vasthouden, wat hem niet alleen deed stijgen naar de derde plaats in het kampioenschap, maar hem ook beste Penske-coureur maakt van 2023.

Het geluk van de kampioen, maar er zijn grenzen! Alex Palou werd het in de openingsronde van de race wel heel makkelijk gemaakt: de als vijfde gestarte coureur zag in de eerste bocht direct drie concurrenten voor hem de grindbak inschieten, waarna hij ‘alleen’ Felix Rosenqvist moest passeren om de leiding te veroveren. Geluk bleef hem achtervolgen, doordat hij tot op enkele seconden het net haalde om voor de derde neutralisatie zijn eerste pitstop te maken.

Toch keerde het geluk zich in de race toch even tegen Palou, een zeldzaamheid dit seizoen. De Spanjaard reed in zijn derde stint langer door dan diverse concurrenten en trapte zo in de ‘caution-val’, nadat Marcus Ericsson Felix Rosenqvist van de baan af tikte. Zo moest Palou zijn pitstop tijdens de neutralisatie maken en viel terug naar de vijftiende positie. De pitstop kwam bovendien te vroeg om de finish te halen, dus er moest nog een extra stop worden gemaakt! Tot overmaat van ramp klapte ook nog Santino Ferrucci over Palou’s achterwiel, met als geluk dat de #10 bolide onbeschadigd bleef.

Met de vele neutralisaties die volgden kon Palou vervolgens veel brandstof besparen, waarmee de onmogelijk geachte twee-stop-strategie in beeld kwam. Door pitstops voor hem, wist Palou door te stijgen tot de vierde positie, maar door het intensief brandstof sparen kon hij geen verdere opmars maken. Een foutje van Callum Ilott gaf Palou vervolgens toch de kans om door te stoten naar de derde plaats, waarmee hij zijn elfde podiumfinish van het seizoen behaalde.

Voor zowel Agustin Canapino zelf als voor zijn team stond nog veel op het spel in Lagunca Seca. Canapino was de enige die Marcus Armstrong nog kon inhalen in de strijd voor 'Rookie of they Year'. De Argentijn deed alles eraan wat hij kon en leek op weg naar een sterk resultaat. Schade opgelopen in de laatste stint zorgde ervoor dat hij toch terugviel. Hij werd onder andere ingehaald door Armstrong, die daarmee de rookie-titel zeker stelde, en finishte uiteindelijk veertiende.

Dat was wel genoeg voor de doelstelling van zijn team. Juncos Hollinger Racing stond voor de wagen van Canapino 24e bij het ingaan van de laatste race. Te laag voor het prijzengeld van de Leaders Circle. De goede race van Canapino in Californië en het misfortuin van anderen zorgde ervoor dat het team toch aan de goede kant van de streep eindigden, op de 21e plaats. Juncos finisht zo met beide wagens in de Leaders Circle, een geslaagd seizoen voor het kleine team.

Opnieuw was het weer voor Rinus VeeKay een ‘Wat als’-race. De Nederlander kende met een achtste plaats de beste kwalificatie op een niet-oval van het seizoen en mocht vervolgens door gridstraffen zelfs als zesde starten. Na de eerste bocht ging het echter volledige fout voor VeeKay, welke werd geraakt door de uiteindelijke winnaar Scott Dixon en spinde, waarbij zijn motor afsloeg. Doordat het Safety Team veel andere wagens ook moest helpen, duurde het langer dan nodig om VeeKay weer op weg te helpen, waardoor hij een ronde achterstand opliep en er nog een extra ronde bijkwam vanwege reparaties in de pits.

Vanaf dat moment reed VeeKay een solide race, waarbij hij uit de vele incidenten op het circuit bleef. Mogelijk had de Ed Carpenter Racing bolide toch nog wat schade, waardoor de snelheid niet was zoals hij had gehoopt. Dit wordt goed geïllustreerd door slechts een 21ste plaats in het overzicht met snelste rondetijden. Tegelijkertijd moet worden gezegd dat VeeKay geen push-to-pass mocht gebruiken, doordat hij twee ronden achterstand had.

Door de vele incidenten op het circuit, wist VeeKay door stug door te rijden toch nog enkele posities winnen tot een achttiende plaats, waarmee hij nipt voldoende had om Graham Rahal in het kampioenschap te passeren voor de veertiende positie. Positief is echter wel dat VeeKay aan het eind van het seizoen steeds competitiever werd, waar in voorgaande seizoenen juist competitief werd gestart, maar het team gedurende het seizoen steeds verder afgleed.

Devlin DeFrancesco heeft Andretti Autosport – het team waarvoor dat hij verlaat – met de race op Laguna Seca veel geld gekost. De Canadees verdedigde drie punten voorsprong in het Leader Circle programma – het programma van IndyCar waarbij de top 22 inschrijvingen (wagens) delen in de opbrengsten van IndyCar, wat per wagen neerkomt op zo’n $1 miljoen dollar.

De als voorlaatste coureur gestarte coureur bleef goed uit de problemen in de openingsfase van de race en wist zo zelfs door te stoten tot de top vijf. In de 58ste ronde ging het echter mis bij DeFrancesco: hij probeerde op het vuile deel van het circuit David Malukas te passeren, verloor de controle over zijn wagen en klapte tegen Malukas aan.

Vermoedelijk beschadigde dit de versnellingsbak, aangezien hij vervolgens veel trager was en de wagen ook niet helemaal top meer klonk. Uiteindelijk kreeg DeFrancesco de zwarte vlag van IndyCar, vanwege zijn snelheid. Zo werd hij uiteindelijk als 22ste geklasseerd, waarmee hij één punt tekort kwam voor het plekje bij de Leader Circle en zo voor Andretti Autosport veel geld misliep.