Coureurs in de spotlight na de Bitnile.com Grand Prix of Portland

De Bitnile.com Grand Prix of Portland is opnieuw een meesterwerk van Chip Ganassi Racing en Alex Palou geworden, waarbij het team zijn rijder ook deze race de perfecte strategie meegaf. Deze week af van de strategie van Rinus VeeKay, maar de Nederlander zijn racesnelheid hielp hem om de best geklasseerde coureur te worden die op alternatieve banden startte. Wat viel er nog meer op? We richten de spotlight op een aantal interessante verhalen!

Chip Ganassi Racing is op strategisch gebied toonaangevend en in combinatie met Alex Palou erg lastig te verslaan – zo bleek ook weer in de Grand Prix of Portland. Palou startte de race op de standaard banden, waardoor hij zijn eerste pitstop uit kon stellen en zo niet vast kwam te zitten in verkeer – zoals polesitter Graham Rahal en Scott McLaughlin. Op deze manier wist hij (na bij de start van de vijfde startplaats op te zijn geklommen naar de derde plek) de leiding veroveren, zonder maar één wagen te passeren.

Na de eerste stint op de standaard banden, deed Palou zijn kortere stint op de alternatieve banden en bouwde daarin al een voorsprong op ten opzichte van teamgenoot Scott Dixon. Het werd nog even spannend toen er nog een late neutralisatie volgde en Felix Rosenqvist op verse alternatieve banden achter hem kwam. De op de standaard banden rijdende Palou had echter zoveel snelheid, dat hij Rosenqvist ondanks het verschil in banden op vijf seconden achterstand reed.

De tijd van Felix Rosenqvist bij Arrow McLaren loopt zeer waarschijnlijk op zijn einde. Het weerhield de Zweed er niet van met een sterke race naar zijn beste resultaat in de drie jaar bij het team te rijden. Komende vanaf een elfde plaats was Rosenqvist de enige die zijn zachtere rode banden tot zijn laatste stint bewaarde. In de eerste drie stints pakte dat goed uit.

De strategie was niet geheel zonder risico, omdat Rosenqvist het langst doorreed voor zijn laatste stop. Een spin van Agustin Canapino dreigde roet in het eten te gooien, maar IndyCar wachtte met de yellow tot Arrow McLaren hun coureur naar binnen kon halen. Met die laatste stop kwam Rosenqvist zelfs aan Scott Dixon voorbij om zo naar een uitstekende tweede plaats te rijden.

Rinus VeeKay heeft eindelijk het resultaat behaald dat hij na een teleurstellend seizoen hard nodig had. Vanaf de eerste vrije training toonde de Nederlander een goede snelheid, maar stelde in de kwalificatie teleur en moest de race als dertiende starten. Bij de start bleef hij goed uit de problemen en steeg naar de tiende plek, vanwaar hij een korte eerste stint reed op de alternatieve band.

Achteraf gezien was het niet ideaal om op de alternatieve band te starten, met de volledige top vijf die dit niet zou doen. VeeKay kon toch het beste van de situatie maken door telkens zijn pitstop één ronde eerder dan de concurrentie te maken, waardoor hij concurrenten als Scott McLaughlin, Marcus Ericsson en Graham Rahal stuk voor stuk op warmere banden kon passeren. Een belangrijk verschil was ook dat VeeKay een goede racesnelheid op de standaard banden had. Zo wist hij zich op te werken naar een keurige zesde positie, zijn beste klassering van het seizoen.

Vrijwel onzichtbaar voor de tv-camera’s was de inhaalrace van David Malukas. De Dale Coyne Racing coureur startte de race als 24ste en maakte direct tijdens de eerste neutralisatie een extra pitstop. Rijdend op standaard banden, kon hij vervolgens lang doorrijden en zo uiteindelijk gebruikmaken van vrije lucht. Dit leverde hem een enorm voordeel op – na zijn tweede pitstop was hij al opgeklommen tot de zestiende plaats.

Als coureur die zich slecht kwalificeerde, had hij nog twee sets alternatieve banden over – welke hij dan ook succesvol kon gebruiken voor zijn middelste en laatste stint. In deze stints pakte hij dan ook de nodige posities, waaronder zelfs een inhaalactie op niemand minder dan Scott McLaughlin. Ook een spin van Colton Herta leverde hem nog een extra positie op, waardoor hij als achtste over de eindstreep kwam. Met 16 gewonnen posities was Malukas dan ook de ‘Biggest Mover’.

In het veld van de rookies zat dit weekend één echte debutant. Juri Vips nam het in zijn allereerste race op tegen de rookies die al het hele seizoen IndyCar rijden en wist als voorste van die groep te eindigen. De Est had het moeilijk met de balans van de wagen in de eerste stint, verloor een ronde maar wist uit de problemen te blijven en weer enkele posities terug te pakken verderop in de race.

Beste rookie werd hij wel met hulp van de crew van Ganassi Racing, die een band niet goed monteerde bij Marcus Armstrong en veel tijd verloor in de pits. Vips hielp zijn team Rahal Letterman met belangrijke punten in het Leaders Circle programma. Een vergelijkbaar resultaat in de slotrace op Laguna Seca zal genoeg zijn de financiën binnen te krijgen.

Het begint er sterk op te lijken dat de reeks seizoenen waarin Will Power minimaal één overwinning bepaalde tot een einde gaat komen. De 42-jarige coureur staat dit seizoen nog droog qua zeges en kende een dramatisch raceweekend in Portland. Na in de vrije trainingen buiten de top 10 te hebben gestaan, verraste Power in de kwalificatie met een zevende tijd.

In de race ging het echter volledig mis, toen hij in de derde ronde van de baan spinde en een ronde achterstand opliep. Bij de spin lijkt ook iets te zijn beschadigd aan de #12 Penske, aangezien de rondetijden in het vervolg verre van goed waren – Power zou zelfs de op één na slechtste snelste ronde van de race rijden. Door de trage rondetijden werd hij zelfs nog op een tweede ronde achterstand gezet, waardoor er niet meer inzat dan een teleurstellende 25ste positie aan de finish.