
Coureurs in de spotlight na de Big Machine Music City Grand Prix in Nashville
De Big Machine Music City Grand Prix in de straten van Nashville was dit jaar voor het eerst geen crashfestijn, maar werd de race voor het grootste deel onder groen verreden. Ondanks het gebrek aan neutralisaties, wist Kyle Kirkwood zich van de achtste startplaats naar de overwinning te rijden, waarmee hij polesitter Scott McLaughlin achter zich hield. Hoe deed de Amerikaan dit? Dit en enkele andere interessante verhalen lichten we uit!
Hoe kwam Kyle Kirkwood vanaf de achtste startplaats vrijwel zonder neutralisaties naar de eerste positie? In tegenstelling tot de top vijf op de grid, begon Kirkwood de race op de standaard, zwarte banden. Direct voor hem startten ook Will Power en Romain Grosjean op deze banden, maar al snel wist Kirkwood voorbij Power te komen. Leiders Scott McLaughlin en Pato O’Ward reden tot wel 25 ronden door en verloren op versleten banden veel snelheid, waarna ze ook nog in langzamer verkeer kwamen na hun pitstop.

Wat moet Alex Palou doen om niet kampioen te worden? Ganassi had hem een zeer sterke strategie gegeven door in de eerste neutralisatie een pitstop te laten maken, waardoor hij uiteindelijk over de race maar voor vijf ronden brandstof hoefde te besparen. In een race als Nashville zou dit toch geen probleem moeten zijn, als race waar altijd veel neutralisaties voorkomen?
Die kwam echter niet lange tijd niet. Precies op het moment dat Palou’s crew de hoop op had gegeven en zijn coureur de opdracht had gegeven om zo hard mogelijk te rijden voor een extra pitstop, crashte Linus Lundqvist en veroorzaakte de broodnodige neutralisatie. Dit gaf Palou de kans om de race met een stint van 35 ronden uit te rijden en als derde te finishen.

Uiteindelijk leek de Lundqvist op weg te zijn naar een knappe dertiende plaats, totdat in de 70ste ronde crashte. Hiermee kwam er een teleurstellend einde aan zijn race, maar neemt zeker niet weg dat het een indrukwekkend optreden was.
Voor de zoveelste keer dit jaar was het een ‘Wat als’-race voor Rinus VeeKay. De Nederlander was erg snel op het natte circuit in de tweede vrije training, maar had de pech dat de kwalificatie verzet werd vanwege zware regenval en uiteindelijk op een droog circuit plaatsvond. Een negentiende plaats was het beste dat VeeKay in de kwalificatie kon bereiken.

In de voorlaatste neutralisatie maakte VeeKay een extra pitstop voor een setje alternatieve banden. Dit zou hem extra grip opleveren voor de slotronden opleveren, waardoor hij van de zeventiende plaats op kon klimmen naar de veertiende positie aan de finish.
Waar Rinus VeeKay door een eigen fout de sterke strategie van zijn team teniet deed, liet Marcus Ericsson zien wat er voor de Nederlander mogelijk was. Ericsson kende een dramatische kwalificatie en moest de race vlak achter VeeKay als twintigste starten. Na zes ronden bezocht hij de pits om de alternatieve banden te vervangen door de standaard banden. Hierop kende de Ganassi Racing coureur minder verval en kon zo veel terrein terugwinnen, mede door de eerste neutralisatie. Zo wist Ericsson op te klimmen naar een goede achtste positie. VeeKay reed op het moment van de botsing met Rossi precies achter Ericsson, waardoor voor hem een negende plaats minimaal mogelijk zou moeten zijn geweest.
FotografieIndyCar / Getty Images
Ga naar de loginpagina om in te loggen of creëer een nieuw account!