Coureurs in de spotlight na de 107e Indianapolis 500

De 107e Indianapolis 500 was er één van twee gezichten: de eerste milde 180 ronden waren een endurance race waarin coureurs zich positioneerden voor de eindstrijd, gevolgd door 20 ronden – en drie rode vlaggen – actie. Josef Newgarden won de race, komende vanaf de 17e startplaats leidde hij slechts vijf ronden – wat was zijn strategie en welke andere verhalen sprongen eruit? We richten de schijnwerper op enkele spraakmakende coureurs!

Hij moest van ver komen (de 17e startplaats) en behoorde absoluut niet tot de grote favorieten (bij de wedkantoren waren er 10 coureurs populairder), maar hij flikte het wel: Josef Newgarden is de winnaar van de 2023 Indy 500! Mede dankzij een zeer snelle eerste pitstop kwam de Amerikaan in de top tien terecht. Vanaf hier zou hij doorklimmen tot een vierde plaats halverwege de race.

Newgarden paste vervolgens de beproefde strategie toe om dichtbij de kop te zitten, maar afwachtend te rijden. Waar Newgarden risico’s vermeed, vielen concurrenten Palou, Veekay, Rosenqvist, Kirkwood en O’Ward allen door incidenten weg. Pas toen het er echt om ging sloeg Newgarden toe: bij herstart in ronde 193 pakte de Penske-rijder de leiding, maar moest bij de volgende herstart Ericsson voorbij laten.

De herstart in de laatste ronde pakte Newgarden methodisch aan: hij wist dat als hij Ericsson voor Turn 1 zou passeren, hij kansloos zou zijn op het rechte stuk voor Turn 3. Daarom plaatste hij zijn inhaalactie voor de leiding halverwege de slotronde om zo als winnaar af te worden gevlagd.

Rinus VeeKay was kansrijk, maar hij gooide zelf al zijn kansen weg. De start van de race verliep precies waar VeeKay op had gehoopt: hij bleef in de kopgroep, kon soms ronden leiden, terwijl hij regelmatig achter Palou brandstof kon sparen. Dit duurde zo tot de tweede serie pitstops, waarna VeeKay de McLarens van O’Ward en Rosenqvist voor zich moest dulden. In de pits ging het echter volledig fout, toen VeeKay met teveel wielspin bij zijn crew wegreed en tegen Palou spinde.

Dit incident zou worden bestraft met een drive-through penaly, waardoor hij naar de 28ste positie terugviel, op 28 seconden van de kop. Doordat de kop van het veld relatief rustig reed en een goed getimede vierde pitstop, wist VeeKay het gat zonder neutralisaties te verkleinen tot minder dan tien seconden.

Een sensatie was erg dichtbij voor VeeKay: vlak voordat Romain Grosjean crashte en de tweede neutralisatie veroorzaakte, had de Nederlander te horen gekregen dat hij die ronde een pitstop moest maken. Indien de neutralisatie één ronde later was geweest, had VeeKay vermoedelijk naar de leiding doorgeschoven. Het liep echter anders en moest de Ed Carpenter Racing coureur met de rest van het veld de pits bezoeken. Door enkele inhaalacties en uitvallers, wist VeeKay toch nog de top tien te bereiken door als tiende te finishen.

In de eindfase van de race leek Pato O’Ward bijna zeker van de Indy overwinning. Na vanaf de tweede serie pitstops in de kopgroep te hebben gereden, nam O’Ward in de eindfase van de race een groot risico door zijn pitstop uit te stellen. Deze volgde pas in de 180ste ronde, waardoor hij tien ronden versere banden had dan concurrenten Ericsson en Newgarden.

Bij de herstart in de 192e ronde werd hij echter gepasseerd door Newgarden en Ericsson, waarna de Mexicaan te gehaast probeerde terug aan de leiding te komen. O’Ward plaatste die ronde direct een inhaalactie op Ericsson in Turn 3, maar kwam te laat en spinde hard de muur in. Indien hij iets geduldiger was geweest, had O’Ward op zijn nieuwere banden een enorm voordeel gehad op uiteindelijke winnaar Newgarden.

De 107e Indy 500 moet de allerlaatste IndyCar race worden voor Tony Kanaan, waarbij de emoties zowel voor als na de race hoog lagen. Ondanks competitief materiaal, zou het een onzichtbare race worden voor Kanaan. Waar teamgenoten O’Ward, Rosenqvist en Rossi in de kopgroep mee konden strijden, viel Kanaan na de start net buiten te top tien. Hier zou hij blijven rijden, tot een trage vierde pitstop hem terug deed vallen naar de negentiende plaats. Kanaan kon de opgelopen achterstand niet meer goedmaken en kwam als zestiende over de eindstreep.

Dat het soms loont om te gokken met de strategie bewees Juncos Hollinger Racing. Het team haalde Callum Ilott naar binnen vlak voor de neutralisatie voor de crash van Sting Ray Robb. Het bracht de Brit even aan de leiding van de race. Na de herstart kon Ilott niet de leiding vasthouden, maar het hielp hem naar de 12e plaats aan de finish en een mooie ervaring. "Het was een bijzondere race, van P27 naar de leiding voor even. We hadden een goede snelheid maar ik kon niet dicht op wagens voor mij komen. Om 15 plaatsen goed te maken naar P12 is speciaal", vertelde een enthousiaste Callum Ilott.

Augustin Canapino, in de andere wagen van Juncos leek lang op de weg om als beste rookie te eindigen, maar toen hij betrokken naar een crash ging die eer naar Benjamin Pedersen. De coureur van A.J. Foyt Racing maakte indruk in de kwalificatie, maar viel in de race langzaam terug tot een slecht getimede stop hem zelfs op een ronde achterstand zetten. Die kreeg hij later weer terug. Na de crash van Canapino was Pedersen de laatste rookie in de race, maar ook hij raakte betrokken bij een incident toen hij bij de herstart geraakt werd door Graham Rahal.

Bij A.J. Foyt was de aandacht waarschijnlijk toch meer gevestigd op de andere wagen van het team, want Santino Ferucci was in gevecht om de leiding van de race. De Amerikaan reed een foutloze race en zat in de slotfase in de kopgroep. Bij de voorlaatste herstart leek hij de tweede plaats te pakken, maar na bestuderen van het moment van uitkomen van het geel werd hij toch achter Newgarden geplaatst. Dat Newgarden daarmee de positie had om de laatste shootout zich van de zege te verzekeren was een bittere pil, maar uiteindelijk overheerste bij Ferucci en zijn team tevredenheid over een ijzersterke race die beloond werd met een derde plaats op de Brickyard.