De Grand Prix of Portland in cijfers

De Grand Prix of Portland kan een cruciale wedstrijd zijn geweest in de strijd om het IndyCar kampioenschap. Kampioenschapsleider Will Power vergrootte zijn voorsprong tot 20 punten op zowel Scott Dixon en Josef Newgarden, terwijl Pato O’Ward en Alex Palou definitief af zijn gevallen in de titelstrijd. Dit terwijl Scott McLaughlin zijn titelambities in leven hield met zijn derde IndyCar zege! We vatten het raceweekend in Portland weer samen in een reeks cijfers!

149 - Tijdens de race waren er in totaal 149 inhaalacties, waarvan 121 ook echt voor positie waren.

104 - Dat Scott McLaughlin een klasse apart was, blijkt wel uit het aantal geleidde ronden: van de 110 ronden tellende race, leidde hij er 104!

49 - Vaak wordt een circuit sneller naargelang de race duurt, maar dit was op Portland niet het geval. Alle coureurs reden hun snelste ronde van de race in de eerste 50 ronden. De coureur met de 'laatste' persoonlijk snelste ronde was Marcus Ericsson in de 49ste ronde.

21 - Ondanks dat de Portland International Raceway een kort baantje is, finishten 21 wagens in dezelfde ronde als de winnaar. Alleen Dalton Kellett en Simon Pagenaud finishten niet met de volle 110 ronden achter hun naam. Kellett finishte op één ronde achterstand, Pagenaud op 10 ronden achterstand na eerdere versnellingsbakproblemen.

13 - Scott Dixon begint de kampioen van de inhaalraces te worden, want dat moest hij dit keer opnieuw doen vanaf de zestiende startplaats. Met een derde plek aan de finish won hij dus in totaal 13 posities, het grootste aantal van iedereen in het veld.

8 - Door de weinige neutralisaties, verliep de race dit jaar aanzienlijk sneller dan vorig jaar het geval was. Het verschil was zelfs een kleine 8 minuten kortere racetijd! Voor een snelheidsrecord is het echter niet genoeg. Deze dateert nog uit 1991, toen Michael Andretti in een wagen van Newman/Haas Racing de destijds 104 ronden tellende race met een gemiddelde snelheid van 185 km/h aflegde - zo'n 6 km/h sneller dan dit jaar het geval was.

5 - Ondanks dat Scott McLaughlin 104 van de 110 ronden aan de leiding reed, zijn er toch nog vijf verschillende leiders geweest. Ook Will Power (2 ronden), Graham Rahal (2 ronden), Christian Lundgaard (1 ronde) en zelfs Callum Ilott (1 ronde) hebben tenminste één ronde aan de leiding gereden.

5 - Ondanks het rustige verloop van de race, had de wedstrijdleiding het wel druk met het uitdelen van straffen: Romain Grosjean kreeg zelfs twee straffen vanwege het afsnijden van het circuit - in beide gevallen moest hij een gewonnen plaats teruggeven. Takuma Sato moest zich zelfs drie plaatsen terug laten zakken, nadat hij onvoldoende de snelheid van de pacecar volgde. Rinus VeeKay kreeg de zwaarste straf van de race: een drive-through penalty, nadat hij Jimmie Johnson in de muur had gedrukt.
Pato O'Ward moest zich één plaats terug laten zakken vanwege het blokkeren van een andere deelnemer (Scott Dixon).

4 - Josef Newgarden zal spijt hebben van zijn keuze om de laatste stint op de zwarte, standaard banden te rijden. De Amerikaan viel zo terug van de vierde naar de achtste positie in de race: 8 verloren punten voor het kampioenschap! Zo staat hij nu geen 12, maar 20 punten achter de leidende Will Power.

4 - De race hoefde slechts één maal te worden geneutraliseerd, over 4 ronden. Dit volgde nadat Rinus VeeKay bij het inhalen van achterblijver Jimmie Johnson te vroeg naar de racelijn was gegaan en Johnson de muur in had geduwd.

2 - Slechts twee coureurs zagen de finishvlag niet: Conor Daly moest zijn wagen met koppelingsproblemen in de pits parkeren en Jimmie Johnson eindigde zijn race in de muur na contact met Rinus VeeKay.