Montoya rijdt door Peter Revson geïnspireerde kleurstelling in de Indy 500

Juan Pablo Montoya zal tijdens de Indianapolis 500 van dit jaar met een afwijkende kleurstelling rijden. De 45-jarige coureur zal niet met de zwart/oranje of blauw/oranje kleuren rijden zoals teamgenoten Felix Rosenqvist en Pato O’Ward, maar met een oranje/zwart/witte kleurstelling. De kleurstelling is geïnspireerd door de kleuren waarmee Peter Revson vijftig jaar geleden voor McLaren de eerste Indianapolis 500 pole position ooit pakte.

McLaren had in 1970 haar debuut in de Indy 500 gemaakt, waar het met Formule 1-sterren Bruce McLaren, Chris Amon en Denny Hulme de race probeerde te winnen. Zo eenvoudig ging het echter niet – geen van de drie coureurs bleek competitief te zijn op de snelle oval en kwalificeerden zich niet. Het team huurde vervolgens de meer ervaren Peter Revson en Carl Williams in, welke zich wel wisten te kwalificeren, maar een beter resultaat in de race dan een achtste plaats van Williams zat er niet in.

In 1971 was het team terug, waarbij ook een plaatsje voor Revson was in de bezetting van het fabrieksteam. Dit keer had het team zijn zaakjes veel beter voor elkaar met de McLaren M16, welke voorzien was van een enorme aan de motorkap bevestigde achtervleugel. Al in de trainingen bleken de McLarens erg rap en in de kwalificatie pakte Revson dan ook de pole position. Het succes van McLaren M16 was in de kwalificatie overduidelijk: het team kwalificeerde zich als eerste, tweede (Mark Donohue, in een door Penske ingezette McLaren) en vierde (Denny Hulme).

In de race verloor Revson al snel de leiding aan Donohue, welke het eerste deel van de race leidde totdat hij met versnellingsbakproblemen de race moest staken. Revson bleef de hele race in de buurt van de eerste plaats, maar finishte uiteindelijk op 23 seconden achterstand als tweede achter Al Unser.

Na de unieke prestatie van McLaren in 1971, won in 1972 een door Team Penske privé ingeschreven McLaren van Donohue wel de Indy 500. In 1973 pakte het fabrieksteam van McLaren met Johnny Rutherford opnieuw een pole position, maar moest tot 1974 wachten voordat het team voor het eerst een zege in de Indy 500 kon vieren. In 1976 slaagde de McLaren/Rutherford er voor de tweede maal in om de race te winnen, waarna de resultaten van het team weer inzakten en het zich na het 1979 volledig uit Indy Car terugtrok.

De goede prestaties van Revson in de Indy 500 leverde zijn carrière een enorme boost op, waardoor hij uiteindelijk ook voor het Can-Am- en Formule 1-team van McLaren mocht rijden. In 1973 zou hij twee Formule 1-races weten te winnen, maar toch moest hij na dit seizoen plaatsmaken voor Emerson Fittipaldi.

Hij vond nieuw onderdak bij het kleinere Shadow Racing Team. Tijdens een testsessie voor de derde race van het seizoen sloeg op het Zuid-Afrikaanse Kyalami sloeg echter het noodlot toe: door een probleem met de voorwielophanging crashte hij zwaar de vangrail in, waarna de wagen in de brand vloog. Op het moment dat hij uit het wrak was bevrijd, was hij al overleden. Peter Revson werd slechts 35 jaar oud.