Scott Dixon doorbreekt de Team Penske hegemonie en wint de GMR Grand Prix

Scott Dixon heeft voor het eerst in zijn carrière GMR Grand Prix weten te winnen, de Nieuw-Zeelander wist op dominante wijze Graham Rahal voor te blijven in een wedstrijd die slechts éénmaal hoefde te worden geneutraliseerd. Achter Dixon en Rahal maakte Simon Pagenaud het podium compleet in wat een zwaar bevochte race voor de Fransman was. Colton Herta kwam de race als vierde over de meet maar stond tegen het einde van de race behoorlijk onder druk van Rinus VeeKay die de wedstrijd uiteindelijk als vijfde aan de finish kwam.

VeeKay heeft met dit resultaat zijn teleurstelling van vorige maand in Texas op een uitstekende wijze weg kunnen poetsen, de Nederlander uitkomend voor Ed Carpenter Racing startte de wedstrijd als achttiende en zou uiteindelijk flink wat plaatsen goedmaken dankzij een vroege eerste pitstop waarin de debutant de overstap maakte van de harde naar de zachte band. Will Power startte de race vanaf pole position en kende een uitstekende start waarin de Australiër al gauw een klein gaatje wist te slaan naar de concurrentie, de als tweede gestarte Jack Harvey zou even later echter weer ietsje inlopen op de Team Penske coureur.

Achter Power zouden Jack Harvey en Graham Rahal vlak na het zwaaien van de groene vlag lichtelijk contact met elkaar maken al zou schade voor zowel Harvey als Rahal uiteindelijk uitblijven. Rinus VeeKay liet zich vlak na de start ook meteen van een sterke kant zien door tussen bocht drie en vier Simon Pagenaud buitenom in te halen, de Indianapolis 500 winnaar van vorig jaar zou kort hierna ook nog worden ingehaald door Álex Palou waarmee duidelijk werd dat de NTT IndyCar Series kampioen van 2016 het alles behalve makkelijk had op het infield van de Indianapolis Motor Speedway. VeeKay dook in ronde tien als eerste de pitstraat in waarna drie ronden later Patricio O'Ward, James Hinchcliffe en Marco Andretti zouden volgen, Simon Pagenaud dook weer een ronde later dan de drie bovengenoemde naar binnen voor brandstof en een vers setje rubber.

Will Power was inmiddels alweer iets aan het uitlopen op Jack Harvey, de Australiër zou in ronde zeventien echter naar binnen duiken vanaf leidende positie, Harvey nam hierdoor vervolgens de leiding over van de Team Penske coureur al zou de Meyer-Shank Racing coureur al een ronde na Power de pits in duiken waardoor Graham Rahal de leiding van de wedstrijd ineens in zijn handen geschoven kreeg. Even later in ronde 26 zou Rahal vanaf leidende positie zijn eerste pitstop maken, Conor Daly, Spencer Pigot en Santino Ferrucci volgden de strategie van de Rahal Letterman Lanigan Racing coureur. Pigot en Ferrucci zouden beiden echter problemen kennen tijdens hun pitstops en hierdoor aardig wat tijd verliezen ten opzichte van de concurrentie. Power zou na deze serie pitstops de leiding weer terug in handen krijgen, VeeKay was dankzij zijn vroege pitstop inmiddels opgeklommen naar de zevende plaats.

VeeKay zou vervolgens in ronde 32 de pits in duiken voor zijn tweede pitstop, even later in de 36e ronde zou de wedstrijd echter voor de eerste en achteraf enige maal worden geneutraliseerd nadat Oliver Askew in de laatste bocht voor start/finish de controle over zijn bolide verloor en de muur in crashte. Twee ronden later zouden tijdens de neutralisatie onder andere Will Power, Josef Newgarden en Jack Harvey de pits in duiken, Ryan Hunter-Reay die vrij kort achter Power, Newgarden en Harvey reed stond op een ander strategie en besloot opvallend genoeg om niet de pitstraat in te duiken. Graham Rahal leidde vervolgens de herstart in ronde 41, in dezelfde ronde werd overigens duidelijk dat Alexander Rossi leed aan mechanisch malheur, de Amerikaan zou kort na de herstart zijn bolide in de pits parkeren en uitvallen. VeeKay was op dit moment van de race inmiddels keurig opgeklommen naar de zesde plaats.

Scott Dixon zou nog geen vijf ronden na de herstart de leiding van Graham Rahal overpakken op het lange rechte stuk bij start/finish en vervolgens een enorm gat trekken naar de Amerikaan. Rinus VeeKay zou even later in ronde 43 teamgenoot Conor Daly passeren voor de vijfde plaats. Rahal zou nog geen tien ronden later in ronde 54 naar de pits in duiken voor zijn laatste pitstop, ook Simon Pagenaud zou in deze ronde zijn laatste pitstop van de race maken. Dixon dook vervolgens een ronde later dan Rahal en Pagenaud de pits in, ook Rinus VeeKay dook in deze ronde pits in voor zijn laatste setje vers rubber en wat brandstof. Will Power zou op dit moment in de race ook zijn laatste pitstop maken en hier een flink pijnlijke herinnering aan over houden: de Australiër zou namelijk wat problemen kennen bij het wegrijden na zijn pitstop en uiteindelijk zijn motor af laten slaan waardoor de Team Penske coureur enorm veel tijd en plaatsen verloor.

Na al deze pitstops was het ineens Josef Newgarden die de leiding van de wedstrijd in handen had, zeer kort hierna in ronde 59 was het echter duidelijk dat Colton Herta en Rinus VeeKay in een behoorlijk gevecht zaten om de tiende plaats in de race. Newgarden zou uiteindelijk in ronde 61 de pits in rijden waarmee de Team Penske coureur de leiding in de wedstrijd weer uit handen gaf aan Scott Dixon. Het gevecht om de tiende plek zou dankzij meerdere pitstops het gevecht om de vierde plaats worden waarbij vlak voor het einde van de race Colton Herta, Rinus VeeKay en Marcus Ericsson in één beeld gevangen waren voor het gevecht om de vierde plek, een gevecht dat uiteindelijk gewonnen zou worden door Herta met VeeKay en Ericsson vlak achter de Andretti Autosport coureur die op de plekken vijf en zes eindigde.

Helemaal vooraan in het veld werd echter duidelijk dat Scott Dixon de te kloppen man was, de Chip Ganassi Racing coureur zou de GMR Grand Prix uiteindeljk dominant winnen met bijna 19 seconden voorsprong op de als tweede gefinishte Graham Rahal. Simon Pagenaud maakte achter Dixon en Rahal de top drie compleet in wat een behoorlijk enerverende race was. Met deze overwinning wist de Nieuw-Zeelander voor het eerst sinds 2013 twee wedstrijden achter elkaar te winnen en heeft de Chip Ganassi Racing coureur met zijn tweede achtereenvolgende zege een duidelijk signaal afgegeven aan de concurrentie om het gevecht om de titel.

De eerstvolgende baanactie van de NTT IndyCar Series is alweer volgend weekend, dan zullen er twee wedstrijden in één weekend worden verreden op Road America. Kan Scott Dixon zijn voorsprong in het klassement verder uitbreiden of gaat de concurrentie nu echt wakker worden? De eerste vrije training voor de wedstrijden op Road America komend weekend begint om 17:30 Europese tijd en is live te volgen met een op de V.S. ingestelde VPN via de NBC Sports Gold INDYCAR Pass.

Volledige uitslag van de race op Indianapolis Road Course