Veel kritiek afgelopen weekend op IndyCar – wat zit er achter? (deel 1)

De afgelopen weekend verreden MAVTV 500 zat vol spanning en spektakel en had met Graham Rahal een verrassende winnaar. Toch genereerde de race achteraf bijzonder veel kritiek, zo zou er ‘pack racing’ zijn ontstaan en zaten er slechts 3.000 tot 5.000 betalende fans op de immense tribunes van de Auto Club Speedway, waar plaats is voor 68.000 fans. Wat ging er afgelopen weekend fout?

De problemen die afgelopen weekend zichtbaar werden hebben twee verschillende oorzaken. Het soort race dat ontstond was tijdens de eindfase en vlak na de race het punt waar de meeste nadruk op kwam te liggen toen teambazen en coureurs hun mening mochten geven. Maar een nog groter probleem ligt dieper dan dit geïsoleerde geval van onenigheid over het soort race dat in Fontana ontstond.

Pack racing
Wat aan het eind van de uitzending van de MAVTV 500 duidelijk werd was dat er veel onenigheid was over het soort race dat in Fontana was ontstaan. Veel coureurs omschreven het als ‘Pack Racing’. ‘Pack Racing’ is dat een grotere groep coureurs bij elkaar in een groep rijden, waarbij ze elkaar met de slipstream binnen de groep houden en de wagens bijzonder dicht bij elkaar rijden. Vaak gebeurt dit in twee of drie rijen naast elkaar, waarbij de ene rij sneller probeert te gaan dan de andere rij. Als er ergens binnen de groep iets fout gaat, kunnen de achtervolgende coureurs het incident maar moeilijk ontwijken. ‘Pack Racing’ komt vooral veel voor tijdens NASCAR races op grote ovals als Talladega en Daytona, maar was iets dat ook vaker voorkwam toen de Indy Racing League nog een aparte raceklasse was (naast Champ Car).

In de afgelopen zaterdag verreden race was duidelijk zichtbaar dat er een kopgroep was die bij elkaar werd gehouden door de slipstream van de leidende coureurs. Hierbij werd veel zij-aan-zij gereden – soms zelfs drie of vier dik – en dat neemt vooral met open wagens als IndyCars extra risico’s met zich mee. Het was dus zeker een vorm van pack racing, waar sommige coureurs openlijk kritiek op uitten.

“Om eerlijk te zijn ben ik geen fan van hoe we vandaag raceten,” verklaarde Montoya. “Ik heb IndyCar vrijdag al verteld dat we niet zo zouden moeten racen. Dit was volledig pack racen en vroeger of later zal er iemand gewond raken.”

Andere rijders deelden deze mening niet met hun collega’s. Winnaar Graham Rahal omschreef de ontstane kopgroep puur als een gevolg van het feit dat je tijdens de race vier of vijf verschillende lijnen door de bochten kon rijden zonder tijdverlies, terwijl Ed Carpenter na de race via Twitter liet weten dat hij juist houdt van de ‘close racing’ dat zaterdag zichtbaar was en dat hij het haat als coureurs de raceklasse hierop aanvallen.

Dat pack racing zo’n negatieve lading heeft op het IndyCar paddock is het gevolg van wat er in 2011 op de Las Vegas Motor Speedway gebeurde. Tijdens deze race reden er 34 wagens op een 1,5 mijl lange oval, waarbij de kopgroep vrijwel het volledige veld besloeg toen het vreselijk fout ging: in de elfde ronde raakten JR Hildebrand en Wade Cunningham elkaar, waarna ze spinden en veel achtervolgende coureurs geen kant meer op konden. Veertien wagens raakten in het incident betrokken, waaronder Dan Wheldon, welke dodelijk verongelukte. Het feit dat er pack racing was ontstaan op deze 1,5 mijl lange oval werd als voornaamste oorzaak aangewezen voor de dood van Wheldon.

Alles wat er in 2011 is gebeurd maakt bij verschillende coureurs veel emoties los. Zo werd Tony Kanaan zaterdag tijdens de persconferentie na de race woest toen een journalist hem confronteerde met de opmerkingen van Carpenter: “Door pack racing ben ik één van mijn beste vrienden verloren. Jullie (de journalisten) hebben makkelijk praten, jullie riskeren je leven niet. Ik ga dat ook niet doen voor een handjevol fans op de tribune!”

Het is echter maar de vraag of het vergelijk met de race in Las Vegas volledig op gaat. Het grootste verschil tussen beide banen is dat de Auto Club Speedway een 2 mijl lange oval is met een vrij vlakke banking, waar de Las Vegas Motor Speedway een veel krappere 1,5 mijl lange oval is met een veel stijlere banking. Dit geldt ook voor de breedte van de baan: de oval in Fontana is 23 meter breed, Las Vegas slechts 17,5 meter. In Fontana heb je dus veel meer ruimte, zowel om meerdere lijnen te rijden als om uit te wijken indien er wat fout gaat. Met meer ruimte is er ook veel meer ruimte voor een grotere kopgroep, terwijl het verre van de gevaren kent die in Las Vegas direct vanaf de start zichtbaar waren.

Een saillant detail van afgelopen weekend verreden race is dat waar meerdere coureurs en teambazen zich erg negatief uitten over de race, dit niet gold voor de fans. Op internet waren veel IndyCar fans wild enthousiast over de race, terwijl de Amerikaanse commentatoren hun enthousiasme over de spanning niet onder stoelen of banken staken. #MAVTV500 was zelfs vrijwel de volledige race in Amerika trending op Twitter en steeg in de tweede helft van de race zelfs naar de tweede plaats. Zelfs NASCAR coureurs twitterden dat de IndyCar race zo geweldig was. Mede dankzij de ontstane online hype stemden steeds meer coureurs hun tv af op de MAVTV 500, waardoor de race dubbel zoveel werd bekeken dan vorig jaar het geval is.

Voor een raceklasse die door veel NASCAR fans als saai wordt omschreven is een race als de MAVTV 500 dus een goede mogelijkheid om de vele verloren fans terug te winnen. Coureurs die vervolgens de raceklasse afkraken over het type race dat ontstond is dan een pijnlijke zaak.

Of het dus pack racing was of niet, veel coureurs realiseren zich dat dit een geïsoleerd geval is. Geen enkele andere oval die dit seizoen nog volgt zal zich lenen voor een race als deze en met de nieuwe aero kits moet IndyCar nog leren met wat voor soort configuraties er per circuit moet worden gereden.

De problemen die afgelopen weekend met pack racing ontstonden brengt echter wel een groter probleem aan het licht. De raceklasse luistert onvoldoende naar de coureurs en teams, wat morgen in deel 2 zal worden behandeld.