De sleutel voor de overwinning van Scott Dixon op Mid-Ohio lag zondag in de pitstraat. Het Ganassi Racing team bleek in een direct duel met de Penske crew van Will Power de snellere, waardoor Dixon als eerste de pit kon verlaten en zijn vierde overwinning op Mid-Ohio kon pakken. De andere drie wagens van het team finishten buiten de top tien, met Graham Rahal op plaats elf, Giorgio Pantano op plaats veertien en Franchitti die op de zeventiende positie bleef steken.

“Ik denk dat het ons zeker heeft geholpen dat we een open pit hadden, terwijl Will om ons heen moest,” bekende Dixon. “Als je de herhaling bekijkt, zie je dat ik net iets eerder stilstaat dan hij, zo gaat het soms. Iedereen verwachtte al dat we tegelijk zouden stoppen, dus ik ben er blijkbaar goed in geworden. Mijn crew heeft het geweldig in de pit gedaan met de brandstof en de banden, dus mijn dank gaat naar hen uit. Het is echt één van die perfecte momenten. We kwamen voor Will, waarna het resultaat voor ons klaar lag.”

Voor Pantano was het geen eenvoudige race om terug te keren in een IndyCar. De Italiaan kende vooraf het circuit nog niet, had nooit eerder in een Dallara DW12 gereden en had al bijna een jaar niet in een vergelijkbare racewagen gereden, wat het gecombineerd met het fysiek zware circuit en het uitblijven van neutralisaties extra moeilijk maakte. Desondanks maakte de Italiaan geen fouten en finishte als veertiende.

“Ik wil de hele crew bedanken, ze hebben me vandaag echt een perfecte wagen gegeven,” verklaarde Pantano. “Helaas moet ik nog veel over deze wagen leren. Ik zou nog meer kunnen doen, maar voor vandaag heb ik gedaan wat ik kon.”

Dario Franchitti leek lange tijd op weg te zijn naar een top vijf finish, totdat hij de afstand met de wagen van Ryan Hunter-Reay verkeerd inschatte bij een inhaalactie en zijn voorvleugel krom reed. Na een extra pitstop zat er dan ook niet meer in dan een zeventiende positie.

“Het was een moeilijke dag voor mijn team,” concludeerde Franchitti. “Natuurlijk is het geweldig dat Scott heeft gewonnen, maar ik maakte zelf een fout. Ik reed tegen de achterkant van Hinchcliffe. Ik schatte verkeerd in hoe lang de neus van de wagen was. Het was volledig mijn fout. We moesten vervolgens de pit bezoeken en de voorvleugel laten vervangen. Tot op dat moment worstelden we met het brandstofverbruik, maar uiteindelijk was dit echt mijn fout.”

  Nog géén reacties