Preview op de Edmonton Indy

Voor het tweede raceweekend op rij blijven de IndyCar Series teams ten noorden van de Amerikaans/Canadese grens voor een raceweekend in Edmonton. Op het spectaculaire vliegveldcircuit hoopt Ryan Hunter-Reay een unieke reeks van vier zeges op rij te behalen, terwijl Will Power al sinds de race in São Paulo droog staat qua overwinningen en Ganassi Racing al vier dramatische races op rij kent.

In 2005 was het voor Edmonton voor het eerst in meer dan twintig jaar dat de stad gastheer was van een autosport evenement. De laatste keer was 1982 op de Edmonton International Raceway. Dit permanente circuit opende zijn deuren in 1968, met Can-Am als eerste raceklasse die het circuit bezocht. Het circuit werd al snel populair onder de coureurs en fans. Raceseries als de Can-Am, Trans Am, Continental F5000 en enkele andere Canadese race series reden hier hun races.

Coureurs als Jackie Stewart, Mark Donohue en Dan Gurney waren slechts enkelen van de grote namen die op het circuit in actie kwamen. Echter moest het circuit zijn deuren in 1982 sluiten, doordat de bebouwing van Edmonton steeds dichter bij het circuit kwam en uiteindelijk de geluidsoverlast het circuit de das om deed.

Dit jaar wordt de Edmonton Indy al voor het achtste jaarmop rij verreden. In 2005 werd de Grand Prix of Edmonton geïntroduceerd als alternatief voor de Champ Car race die van 1990 tot 2004 in de straten van Vancouver werd verreden, maar moest stoppen vanwege constructiewerkzaamheden voor de Olympische winter spelen die er in 2010 plaatsvonden.

Edmonton bleek een uitstekend alternatief te zijn; het evenement overtrof alle verwachtingen, zowel op als naast de baan. Zelfs tijdens de vrije trainingen van vrijdag zaten de tribunes ondanks slecht weer vol. Sebastien Bourdais won dat jaar de eerste editie en herhaalde dit kunstje in 2007. Justin Wilson kwam in 2006 als eerste over de eindstreep. Na de ‘hereniging’ was Edmonton één van de weinige Champ Car races dat direct een plaatsje op de herenigde kalender vond. De afgelopen vier jaar waren het Scott Dixon en Will Power die elkaar afwisselden als winnaar van de race, met Dixon die in 2008 en 2010 won, terwijl Power in 2009 en 2011 zegevierde.

Vorig jaar werd er voor Edmonton een volledig nieuwe baanconfiguratie geïntroduceerd. Door het sluiten van één van de landingsbanen van het Edmonton City Centre Airport moest de baan dit jaar verplaatst worden. Hierdoor was het noodzakelijk om een volledig nieuwe lay-out te ontwerpen, met een dertien bochten tellend 3,6 kilometer lange baan als resultaat.

Het nieuwe circuit wordt gekenmerkt door twee hairpins en dat de baan tegen de klok in wordt verreden. De baan heeft veel overeenkomsten met het andere vliegveldcircuit dat op de Champ Car kalender stond: Cleveland. Net als dit circuit liggen de snelheden ook in Edmonton erg hoog, is de baan erg technisch en is er veel ruimte om in te halen.

“Edmonton is één van de fysiek zwaarste banen in het kampioenschap, terwijl het erg hobbelig is met veel zware banen,” verklaarde EJ Viso. “Dit jaar hebben we een nieuwe lay-out, dus we weten niet wat we kunnen verwachten. Ik ben er zeker van dat de nieuwe hairpins veel inhaalmogelijkheden bieden.”

Terugkijkend op de vier races sinds de ‘hereniging’ tussen Champ Car en de IRL is Team Penske zonder twijfel het team dat in Edmonton de meeste snelheid heeft laten zien. Het team heeft in deze vier races de unieke prestatie neergezet door in drie van de vier races de volledige eerste startrij te bezetten, met in 2009 zelfs een 1-2-3’tje in de kwalificatie. Dat het team dit jaar om de zege zal strijden is dan ook een zekere factor.

Het was vorig jaar in de kwalificatie echter Takuma Sato die er met de pole vandoor ging. In de race leidde de Japanner negentien ronden, totdat Will Power hem passeerde en de race won. Sato leek lange tijd op weg te zijn naar een goed resultaat, totdat hij door Ryan Hunter-Reay aan werd gereden. Met Rahal Letterman Lanigan Racing beschikt Sato dit jaar opnieuw over goed materiaal, waarmee er ook zeker iets van hem mag worden verwacht.

Als er echter één rijder goed op dreef is, is het Ryan Hunter-Reay wel. De Amerikaan won de afgelopen drie races en leidt het kampioenschap nu met 34 punten voorsprong op Will Power. Dit terwijl Andretti Autosport teamgenoot James Hinchcliffe de tweede kans om voor thuispubliek te schitteren dolgraag aan wil pakken door zijn eerste IndyCar zege te pakken.

Ondanks dat Ganassi Racing een dosis geluk nodig had om twee maal op Edmonton te winnen, mag ook dit team niet over het hoofd worden gezien. Na enkele dramatische races zijn Scott Dixon en Dario Franchitti teruggevallen naar de vierde en achtste posities in het kampioenschap, waarbij een zege in Edmonton zeker zou helpen.

Als laatste bewezen de Franse rijders Sebastien Bourdais en Simon Pagenaud in Toronto opnieuw erg snel te zijn, maar het geluk te misten om op het podium te eindigen. Indien dit geluk wel zouden hebben, zijn het zeker podiumkandidaten en mogelijk zelfs kanshebbers op de overwinning.

De Edmonton Indy zal zondagavond om 20:45 uur Nederlandse tijd van start gaan.