Conor Daly

Conor Daly heeft zowel in Europa als in de Verenigde Staten wedstrijden weten te winnen en won in 2010 de Star Mazda titel, het kampioenschap dat tegenwoordig door het leven gaat als het Pro Mazda Championship. Na meerdere uitstapjes te hebben gemaakt in Europa in zowel de GP3 als GP2 Series, keerde Daly aan het einde van 2014 definitief terug naar de Verenigde Staten om te racen in het TUDOR United SportsCar Championship, tegenwoordig hetende het IMSA WeatherTech SportsCar Championship.

Tijdens de Indianapolis 500 van 2013 maakte Conor Daly zijn debuut in IndyCar bij het team van A.J. Foyt Enterprises, Daly liet zien misschien wel een voltijd toekomst te hebben in IndyCar nadat de Amerikaan de wedstrijd zonder al teveel problemen uit wist te rijden. Na in 2014 voltijd in de GP2 Series te hebben gereden met weinig succes kwam de zoon van voormalig coureur Derek Daly in 2015 uit in het United SportsCar Championship waarin hij als achtste zou eindigen in het eindklassement.

Daarnaast reed Daly dat jaar ook nog eens vijf IndyCar wedstrijden waarvan vier wedstrijden invalbeurten waren. In Long Beach verving de Amerikaan de geblesseerde Rocky Moran Jr. bij Dale Coyne Racing en in Detroit en Toronto verving Daly de dat jaar in Indianapolis zwaar gewond geraakte James Hinchcliffe.

Nadat Daly zich in 2015 van een goede kant had laten zien met zijn invalbeurten, waarbij het hoogtepunt een zesde plaats behaald in de straten van Detroit, Belle Isle was, kon Daly in 2016 voltijd aan de slag bij Dale Coyne Racing. Daly zou vijfmaal in de top tien eindigen met als hoogtepunt zijn eerste podiumplaats in Detroit, Belle Isle waar de Amerikaan tweede werd.

Ondanks een goed seizoen moest Daly na één seizoen alweer het veld ruimen bij Dale Coyne maar wist de Amerikaan bij A.J. Foyt Enterprises al gauw nieuw onderdak te vinden. Het seizoen was voor een groot gedeelte zeer lastig met weinig competitieve resultaten maar aan het einde van het seizoen liet Daly zien dat hij met het team flinke stappen had gemaakt door onder andere vijfde te worden op Gateway Motorsports Park, het beste resultaat van Conor Daly ooit op een oval.

Helaas bleek de sterke eindsprint van Conor Daly in 2017 niet genoeg om zijn zitje te behouden bij het team van de legendarische A.J. Foyt. Al snel werd duidelijk dat Daly dan ook niet voltijd in actie zou komen tijdens het IndyCar seizoen 2018, wél wist de enkelvoudig podiumfinisher een zitje weten te bemachtigen bij Dale Coyne with Thom Burns Racing om voor de vijfde maal uit zijn carrière deel te nemen aan de Indianapolis 500. Later in het seizoen zou de Amerikaan ook nog drie wedstrijden afwerken voor Harding Racing.

In 2019 kwam Daly in actie tijdens zeven IndyCar wedstrijden waarvan de Indianapolis 500 en de seizoensfinale in Laguna Seca namens Andretti Autosport, de oval wedstrijden naast de wereldberoemde 500-mijl race reed de Amerikaan voor Carlin als vervanger van Max Chilton en in Portland trad Daly in als vervanger van Marcus Ericsson bij Arrow Schmidt Peterson Motorsports doordat de Zweed verplichtingen had in verband met zijn rol als test- en reserve rijder bij het Formule 1-team van Alfa Romeo. In 2020 en 2021 reed Daly weer voltijd in de NTT IndyCar Series, de zoon van Derek Daly kwam in deze twee seizoenen in alle wedstrijden op permanente- en stratencircuits én beide Indianapolis 500's in actie voor Ed Carpenter Racing, de overige oval wedstrijden in deze twee jaar kwam Daly uit voor het team van Carlin.

In 2022 gaat Conor Daly voor het eerst een volledig seizoen afwerken bij Ed Carpenter Racing en zal de Amerikaan zodoende naast de Indy 500 en alle wedstrijden op permanente- en stratencircuits ook op de andere ovals te bewonderen zijn in een bolide van het team van 'Special Ed'.