Danica Patrick

Al op jonge leeftijd richtte Danica Patrick zich volledig op de autosport en verhuisde op 16-jarige leeftijd al naar Engeland om deel te nemen aan enkele Europese raceseries. Hier eindigde ze als tweede in het Formule Ford festival, wat de beste klassering ooit was voor een vrouw en een Amerikaan in dit evenement.

In 2002 tekende ze een contract bij Champ Car teambaas Bobby Rahal, waarvoor ze na een jaar in de Barber Dodge Pro Series in 2003 en 2004 uitkwam in de Toyota Atlantic en enkele podiumplaatsen behaalde.

In 2005 volgde Patrick Rahal naar de Indy Racing League, waarna een moeilijk debuutseizoen volgde waarin ze het ovalracen onder de knie moest krijgen. Al snel werd ze het gezicht van de IRL en in 2007 maakte ze de overstap naar Andretti-Green en behaalde drie podiumplaatsen, met als beste resultaat een tweede plaats in de straten van Detroit. In 2008 behaalde ze haar eerste overwinning in Motegi en eindigde als zesde in het kampioenschap.

In 2009 eindigde ze nog een plek hoger in het klassement door vijfde te worden, waarbij een derde plaats tijdens de Indianapolis 500 het hoogtepunt van het seizoen was. Vanaf 2010 ging Danica Patrick naast voltijd IndyCar ook deeltijd NASCAR rijden in de Nationwide Series, wat een behoorlijke impact had op haar resultaten in IndyCar, vooral op permanente en stratencircuits. Ondanks dat haar resultaten minder werden, wist ze zowel in het seizoen 2010 als in 2011 als tiende te eindigen in het kampioenschap.

Vanaf 2012 verliet Danica Patrick de IndyCar Series om voltijd NASCAR te gaan rijden. In 2012 reed ze een volledig seizoen in de Nationwide Series om vervolgens een jaar later over te stappen naar de hoofdklasse van NASCAR, destijds bekend als de Sprint Cup Series. Vijf jaar lang zou Patrick voltijd deelnemen aan de, tegenwoordig beter bekend als Monster Energy NASCAR Cup Series, voor het team van Stewart-Haas Racing.

Haar hoogtepunten in deze vijf seizoenen waren zeven top tien finishes en een pole position die Patrick behaalde tijdens de 2013 Daytona 500, wat toen werd gezien als zeer indrukwekkend. Ze had deze pole position namelijk behaald voor haar debuutrace als voltijd NASCAR Cup Series coureur. Aan het einde van 2017 maakte Patrick bekend te stoppen met voltijd racen, maar nog wel de Daytona 500 en de Indianapolis 500 te willen rijden om met de laatstgenoemde race haar carrière in de autosport af te sluiten.

In 2018 keerde Patrick terug naar de IndyCar Series om haar allerlaatste Indy 500 te rijden, rijdende voor Ed Carpenter Racing. Ondanks dat ze zich sterk als zevende voor de race kwalificeerde, viel ze tijdens de race wat terug. Na 67 races crashte de Amerikaanse, waarmee haar race en haar IndyCar carrière ten einde kwamen.